Na samym początku trzeba ustalić, że nigdy nic nie jest „w całości oryginalne”. Choćbyśmy stanęli na głowie, tworząc, zawsze zostanie w nas to coś, ta przyswojona cząstka, element, który wplatamy w nasze dzieło, nie wiedząc nawet, że kopiujemy czyjś, dawno sprzedany pomysł. Oglądając Dżunglę nie odczułem, by była ona kopią Madagaskaru. Jak ktoś ma wyczulony węch, to może rzeczywiście doznać podrażnienia śluzówki, bo ten cały wątek ze zwierzętami uciekającymi zoo trąci lekko zżynką, zżynką rozpoczętą na długo przed Madagaskarem (Król Lew<Kimba), jednak od dzisiejszego wysypu chłamu i nędznych rimejków stokroć bardziej wolę Dżunglową „inspirację”. Jak mój przedmówca napisał, film próbuje przemycić tak często brane dzisiaj na warsztat treści, treści pokroju braku akceptacji, niespełnionych marzeń czy prowadzącej do alienacji odmienności, i moim zdaniem spełnia postawiony sobie cel. Mnogość gagów, w istocie śmiesznych tekstów (polski dubbing) i dosyć ciekawie napisane postacie pozwalają widzowi odprężyć się i zrelaksować podczas nieco ponadgodzinnego rejsu.

Komentarz niczym z magazynu "Film" :))) (bynajmniej nie jest to z mojej strony zarzut). Polski dubbing jest rzeczywiście świetny, i nie mam tu na myśli jedynie postaci pierwszoplanowych.

Pierwsze na myśl przychodzą mi gołębię i ich żargon. Disney Character Voices czy ktoś tam zazwyczaj staje na wysokości zadania i dostarcza polską wersję na najwyższym możliwym poziomie. Z tej stajni moim faworytem jest lista dialogowa do Aut 2. Mistrzostwo świata.

Za to w Dżungli wychwyciłem jeden błąd językowy! :P
Około połowy czwartej minuty Benek używa niewłaściwie odmienionego zaimka wskazującego „ta”. Zamiast „O, młody, słyszałem twój ryk. Znowu machnąłeś «tę» oktawę” mówi „O, młody, słyszałem twój ryk. Znowu machnąłeś «tą» oktawę”. Nieładnie, nieładnie. Disnejowi się to raczej nie zdarza. Cóż, jesteśmy tylko ludźmi.

Swoją drogą ciekawi mnie, bo tutaj np. mamy przekoloryzowanych hindusów w gołębiej skórze (jeśli dobrze złapałem), w Piorunie (czy gdzieś) gołębie były sarkastycznymi zgryźliwcami, w Pingwinach z Madagaskaru (jeśli dobrze kojarzę) miały odzwierciedlać meneli od „Prezesie, masz dwa złote”, gdzieś indziej były mafią. Co się tak na te biedne ptaszątka uwzięli? Też chcą żyć!

Hehehe, chyba nie miałeś okazji się tym "biednym gołębiom" przyglądać z dołu :))) A tak poważnie, to nie jest tak źle, wystarczy obejrzeć "Szeregowca Dolota" który to jest złożonym hołdem ku upamiętnieniu ich zasług w dostarczaniu poczty w czasie wojny.
W "Piorunie" gołębie rzeczywiście były nieco sarkastyczne, ale na pewno nie wobec kotki (kapitalna Bohosiewicz), bo pełniła ona rolę lokalnego ojca chrzestnego :)
Pozdrawiam!