Zgadzam się. 'Doczekać zmroku' to jeden z najlepszych filmów. Audrey spisała się doskonale.

Klasyka!

Mnie z kolei irytowała jej gra, zwłaszcza w scenach gdzie musiała odegrać panikę czy inne silne emocje.

Muszę przyznać, że momenty odgrywania paniki przez Audrey mnie również nie przekonywały. To dopiero drugi film z tą Panią, który miałam okazję obejrzeć, ale po "Śniadaniu u Tiffany'ego" chyba spodziewałam się czegoś innej miary.
Za to Alan Arkin był absolutnie cudowny.
Ogólnie film przyjemny, klimatyczny i warty obejrzenia, ale do arcydzieła w mojej opinii mu trochę brakuje.;)

Miałem kompletnie inne odczucia. Moi zdaniem Audrey zabija ten jakby nie patrzeć niezły thriller. Strasznie irytująca i niewspółczesna. Oglądając z nią sceny zastanawiałem się czy to film z 1967 czy 1937 roku (patrz choćby reakcja gdy
sprawdza, że kabel telefoniczny jest wyrwany). Zupełnie nie dotrzymała kroku Crennie, a zwłaszcza psychodelicznemu Arkinowi,
którzy są już wyraźnie mocno osadzeni w końcówce lat 60-tych (za chwilę mamy Coogana, Rosemary, czy Bullita).
Niestety aktorstwo Audrey wyraźnie zatrzymało się gdzieś w połowie lat 50-tych (żeby tylko).
Dodatkowe jej irracjonalne zachowanie (nie oddam lalki bo nie, wolę zginąć) również nie pomaga, choć to wina scenariusza.

Jak u Hitchcocka ? Owszem, tylko kiedy on kręcił takie filmy ? W latach 30-tych ? 40-tych ? Halo, tu ziemia, mamy już rok 1967.
Jest 7 lat po "Psychozie".
Nie jest to zarzut do filmu stricte, bo każdy może przyjąć sobie styl jaki chce i kiedy chce, ale jest to zarzut to kompletnie niedopasowanej Audrey.