narrator przedstawia historie głownie z perspektywy Żywago. Przez to wiemy, co sie dzieje w jego głowie, i czesto jest tak, że czytelnik w ten sposob pozytywnie ocenia bohatera. Żywago był inteligentny i miał dusze artysty. Lara starała się radzić sobie w zyciu, pomimo ciężkiego losu.
Nie zmienia to jednak faktu, ze mi, "katoliczce-radykalistce" sumienie nie daje usprawiedliwić gościa, który zranił swoją wspaniałą żonę Tanie.

Powieść tak wspaniale opisuje motywy i emocje bohaterów, że nawet ja jestem w stanie wybaczyć zdradę małżeńską.

Ale dlaczego twierdzisz, że w filmie nie da się kibicować Larze i Żywago?

Nie czytałam książki, ale sposób, w jaki został poprowadzony wątek miłosny głównych bohaterów mi się podobał. Od początku czułam (przede wszystkim dzięki dobrej grze aktorskiej), że i Lara, i Żywago nie są w swoich związkach tak do końca spełnieni. Że ich decyzje o małżeństwie to nie wynik wielkiej miłości, ale jakby splotu sprzyjających okoliczności życiowych i oczekiwań ze strony otoczenia. Po prostu dla nich był to tylko kolejny życiowy etap, taki sam jak usamodzielnienie się, pójście na studia, do pracy itd. Bo tak już jest, tak się robi i tak wypada.

Nie wiem czy akurat tak to było przedstawione w książce. Ale ta rutyna i schemat, w jakie oboje wpadli Lara i Żywago wg mnie trochę usprawiedliwia wybuch ich uczucia. Życie to nie jest bajka. Ludzie często wiążą się z kimś na stałe, bo akurat tak potoczyło się ich życie - nie mieli innego wyjścia, jak tylko poddać się jego nurtowi i przystać na to, co zsyła im los. Nie oznacza to jednak, że odnaleźli swoje miejsce na ziemi i osobę, która jest ich największą i ostateczną miłością. Wg mnie film jest właśnie o takich ludziach, których przeznaczeniem było być razem, ale spotkali się za późno. Czy to ma z góry skazywać ich miłość na potępienie? Czasem los jest przewrotny i miesza ludziom szyki. Wydaje się, że wszystko mamy już poukładane aż pojawia się ktoś, kto wywraca nasze życie uczuciowe do góry nogami. Nie można kogoś takiego od razu oskarżać o zdradę, bo miłość nie wybiera. Poddanie się uczuciu wywołuje oczywiście wielkie komplikacje, prowokuje kłamstwa, rani najbliższych. Ale takie jest właśnie życie - nie można go zaplanować i wybrać, w której osobie się zakocham, a w której nie.

Trzeba mieć trochę wyobraźni, empatii lub doświadczenia życiowego, aby tę prawdę zrozumieć.