Czytam Twój komentarz od kilku dni i zastanawiam się, jak tu ładnie na niego odpowiedzieć, chociaż najchętniej skwitowałabym jednym soczystym czasownikiem... Jak osobie, która ogląda i analizuje wiele filmów, umknęła oczywistość, że mamy do czynienia z filmem historycznym? Czy oglądając (bliskich narracyjnie i czasowo) „Bogów”, też doszukiwałeś się „pod płaszczem społecznej debaty wzniosłego hymnu na cześć lifestyle’u głównych bohaterów”? Brytyjczycy zaoferowali prostą opowieść o fragmencie swojej historii, już zamkniętej, bo minęło 30 lat i ich rzeczywistość społeczna mocno się zmieniła. To, co uważasz za sztampę i schemat, jest elementem historycznej prawdy, jak małżeństwa dla majątku i umieranie na gruźlicę w XIX wieku (polecam teledysk „Smalltown boy” zespołu Bronski Beat – z 1984 roku). A że drażni Cię (moim zdaniem w pełni usprawiedliwiony) patos i nie lubisz się wzruszać? To już nie wina filmu...

Spoilery
Ale historyczną prawdą były kury domowe, które nagle odkrywają, iż ich styl życia jest gorszy, więc biegają po gejowskich klubach, machają wibratorami i całują się z lesbijkami? Czy może twist, że nagle jeden z radnych miasteczka górniczego okazuje się gejem. A może sztampowy motyw pobicia geja (bo w każdym filmie dotykającym tematów nietolerancji, jacyś źli dresiarze muszą jednego pobić). To nie jest w żadnym wypadku adaptacja dzienników realnych postaci historycznych, a swobodna interpretacja prawdziwych wydarzeń. Reżyser nie chciał robić reportażu, raczej komedię zgodną z jego poglądami. Więc nie wiem jak mógłbym brać poważnie twój zarzut. W tym filmie jest tyle samo prawdy, co fikcji, jak nie mniej.

Przepraszam, ale to Ty lecisz tu sztampą pt. "kura domowa" - wierz mi, ten gatunek służący na filmwebie do ilustrowania poglądów (głównie) związanych z seksem w rzeczywistości od wielu lat nie istnieje.
Kobiety z filmu nie odkryły, że ich styl życia jest gorszy, lecz zetknęły się z osobami, których stylu życia dotąd nie znały z pierwszej ręki, więc nic dziwnego, że są ciekawe i rzucają się go odkrywać. Nie znam żadnej dziewczyny/kobiety, która w sprzyjających okolicznościach nie chciałaby sprawdzić, czy wnętrza klubów gejowskich przypominają słynny Blue Oyster Bar :-)
Scenarzyście udało się znaleźć kawałek zaskakującej, nietuzinkowej, ale prawdziwej historii. Twórcy tego filmu nie mieli powodu do tworzenia fikcyjnej przeszłości, bo w UK jest to przeszłość znana, opisana i - to najważniejsze - zamknięta. Jasne, nie jest to reportaż, ale też nie ma powodu, by się upierać, że to film prowadzący jakąś dyskusję czy zmierzający do społecznej debaty. Tam ta debata już się odbyła. Właśnie to chcę Ci uświadomić: mamy w Polsce inną optykę i to co może się nam wydawać głosem za lub przeciw jest zapisem historycznego głosowania.

.