jedna z bardziej przejmujących, jakie widziałam. Czuć w niej tak potworny smutek, który rzadko udaje się przedstawić obrazem. Muzyka w tle robi tu swoje. Brawo: dla Vanessy Paradis za grę, Arto Tuncboyaciyan za śpiew i operatora kamery, że nie zadrżała mu ręka :)
Tekst do babci klozetowej na koniec sceny - mistrz :)