Według mnie nie jest to możliwe ani obecnie ani za 200 lat. Po pierwsze ludzie nie potrafią znaleźć jednego samolotu w oceanie przez dłuższy okres czasu (katastrofa malezyjskiego boeinga z 2014 roku), notabene nie poznaliśmy jeszcze sekretów głębin oceanicznych. Po drugie nie mamy technologii, która pozwoliłaby nam w krótkim czasie i bezpiecznie opuścić atmosferę ziemi. Po trzecie z trudnością utrzymujemy międzynarodową stację kosmiczną. Po czwarte nie da się zbudować elizjum za pomocą jedynie ziemskich surowców, ponieważ jest ich zbyt mało. Po piąte dzisiejsza branża kosmiczna coraz bardziej od prywatnych środków finansowania, ale nawet majątek 10 najbogatszych ludzi nie wystarczyłby. Po szóste każde z państw ma swoje problemy obecnie i w przyszłości (imigranci, terroryzm), być może wojny i nie są zainteresowane takimi rzeczami. Podsumowując jestem pesymistą w tej kwestii. Sądzę, że jezcze w tym wieku staniemy na księżycu i marsie, ale nic poza tym. W następnym może założymy tam bazy. Potem nie wiem. A sen Star Treka i wycieczek międzygwiezdnych są marzeniami nie do zrealizowania przez następne 500 lat. Chciałbym się mylić!

Kto wie jakie technologie nie ujrzały jeszcze świtała słonczego więc nie wiadomo , stacja kosmiczna wystarczy że znajdą materiał lub coś bo będzie chronić jak atmosfera przed promieniowaniem słonecznym UV
za 500 pewnie już coś będzie co jak świat się rozwinął w ciągu 200 lat

Wystarczy spojrzeć na skok technologiczny ostatnich lat. Technologia idzie wciąż do przodu. Kto wie czy na przełomie kilku następnych nie nastąpi jakieś większe odkrycie, które stworzy możliwości do stworzenia czegoś podobnego.
Mnie bardziej jednak zastanawia czy możliwym jest stworzenie takiego systemu medycznego, który przedstawili w filmie. Jedna stacja medyczna, która potrafi wyleczyć każdą chorobę. Postęp medycyny jest dużo wolniejszy i to tutaj można być większym pesymistą niż co do stacji kosmicznej.

> "Według mnie nie jest to możliwe ani obecnie ani za 200 lat."
Moja prababcia urodziła się w roku 1898, zaś zmarła w roku 2000, przeżywając łącznie 102 lata. Gdy się urodziła, nie istniały jeszcze samoloty, nikt nie wiedział o czymś takim jak DNA, najszybsze pociągi rozwijały prędkość 40km/h, śmiertelność wśród noworodków wynosiła 20%, cholera była nieuleczalną, śmiertelną chorobą. Gdy umierała w lipcu 2000 roku, samoloty dawno pobiły prędkość dźwięku, wylądowaliśmy na Księżycu, zsekwencjonowaliśmy ludzkie DNA, oraz DNA wielu innych istot żywych, rozpoczęliśmy erę manipulacji genetycznych, powstały już lewitujące pociągi, śmiertelność wśród noworodków spadła poniżej 1%, ograniczyliśmy skrajną biedę w skali świata o 80%, kontynenty zaczęły jednoczyć się w unie kontynentalne, dawno już poznaliśmy rozszczepianie atomu i przymierzaliśmy się powoli do prób ich łączenia w fuzji takiej, jaka zachodzi na Słońcu. A to tylko 102 lata.
Postęp naukowy przyśpiesza. To co dawniej trwało stulecia, a do niedawna dekady, dziś trwa raptem lata. Rozwój systemów sztucznej inteligencji wyłącznie dodatkowo przyśpieszy cały proces naukowy, zaś jednoczenie się kontynentów zwiększy efektywność badań.

Od śmierci mojej prababci minęło raptem 16 lat, a przez te 16 lat zmieniło się jeszcze więcej. Za 3 lata powstanie pierwszy na świecie reaktor do fuzji termojądrowej. W Zjednoczonych Emiratach Arabskich powstanie do 2021 pierwsze w 100% zasilane odnawialnymi źródłami energii miasto. W 2017 na ulice europejskich i amerykańskich miast wyjadą autonomiczne samochody, które nie potrzebują kierowcy. W 2019 Europejska Agencja Kosmiczna przetestuje możliwość wydrukowania bazy księżycowej przy użyciu technologii druku 3D. Od 4 lat istnieją programy uczące się nowych umiejętności od zera, bez potrzeby ich wcześniejszego zaprogramowania na rozumienie. W 2019 roku będzie miała miejsce pierwsza operacja przeszczepienia całej głowy, zaś w 2022 w Chinach otwarta zostanie pierwsza na świecie zautomatyzowana fabryka, w której będą pracować wyłącznie roboty, zero ludzi. Choć minęło raptem 16 lat od śmierci mojej prababci, dziś, w roku 2016, pracujemy nad nieśmiertelnością, poprzez metody trwałego, drastycznego wydłużania życia. Jeśli wierzyć naukowcom, to w przeciągu 50 lat, do 2070, uda nam się podwoić długość życia ludzi.

A Ty mi mówisz, że do 2200 nie będziemy w stanie wybudować bazy pokroju Elizjum...

Ale to nie ten sam kaliber - zaawansowanie technologii, a rozmach operacji i ilość potrzebnych surowców. O ile nie dojdzie to katastrofy, zbudowanie czegoś w rodzaju Elizjum w ciągu tylu lat pewnie będzie możliwe, ale sens konstrukcji na taką skalę to co innego.

Surowców mamy co nie miara, wszak mamy całe dwa pasy asteroid do wykorzystania, plus 13 planet i dziesiątki ich księżyców. Tym bym zatem się nie martwił.
Faktycznie jednak istotnym pytaniem jest sens takiej stacji, gdzie my raczej posiadane surowce będziemy potrzebowali wydać na nieco inne rzeczy, takie jak flota wojenna. Wszak będąc gatunkiem interplanetarnym, będziemy musieli zapewnić bezpieczeństwo nie tylko szlaków komunikacyjnych i handlowych przez piratami, ale także rozwinąć system obrony przez zagrożeniami zewnętrznymi. Poza tym taka baza mieszkalna raczej miała by małą użyteczność praktyczną, za to stanowiłaby bardzo łatwy cel ataku tak dla terrorystów, jak i zewnętrznego agresora. Stąd jak już byśmy mieli ją budować, to wyłącznie jako kurort wypoczynkowy, niźli realną alternatywę mieszkalną.

Podobno od strony fizycznej atmosfera w takim rotującym torusie byłaby niestabilna i nie ma to prawa działać.

sądzę że tam była atmosfera na zasadzie pola siłowego

Ale dlaczego? Nie ma takiej potrzeby. Torus się obraca by generować siłę odśrodkową. Atmosfera sama się utrzyma.
Problemem jest to, że w przypadku atmosfery ziemskiej jest ona utrzymywana przez siłę grawitacji zbliżoną w każdym punkcie atmosfery. A w przypadku torusa jego promień jest niewielki, a siłą zależy od odległości od osi obrotu. Do tego mamy spore kontrasty w prędkości liniowej różnych części atmosfery w torusie. W efekcie wewnątrz by mocno wiało, o ile w ogóle tej atmosfery by nie wywiało.

Gdyby jakimś cudem udało się utrzymać atmosferę to obracałaby się razem ze stacją. Dokładnie tak jak jest to na ziemi. Gdyby atmosfera nie obracała się razem z ziemią, odczuwalibyśmy to jako wiatr, a huragany przy tej sile byłyby jak letni wietrzyk. Szczególnie na równiku, gdzie prędkość wiatru przekroczyłby 1000km/h. Lepiej byłoby na równikach i na upartego można by było tam żyć.

Myślę, że na dzień dzisiejszy jest to niemożliwe. Nie potrafimy wytworzyć sztucznej grawitacji, która zatrzymywałaby atmosferę. Kadłuby rotujące są po prostu niewystarczające. Elizjum nie waży nawet 1/100000 tyle co Mars, a sam Mars ma na tyle rozrzedzoną atmosferę że ciśnienie na niej panujące (nawet gdyby zawierała potrzebny do życia tlen) nie pozwoli nawet na 1 wdech. Inaczej mówiąc, odpowiednia ziemska atmosfera z odpowiednim ciśnieniem 1000hPa po prostu nie dałaby rady utrzymać się na Elizjum. Jedynym rozwiązaniem jakie mogłoby tu zaistnieć jest zbudowanie szklanej osłony, która utrzymywałaby stałe ciśnienie w środku.

Ale jak rozumiem na Elizjum atmosferę trzyma siła odśrodkowa, a nie grawitacja