Zgodzę się w 100%. Jednak wg mnie w książce Emma czuła niechęć do Jane. Była najprawdopodobniej wywołana zazdrością i tym, że ciotka ciągle o niej mówiła.

Jeśli dobrze pamiętam, czuła do niej niechęć zanim ją poznała, potem musiała wbrew sobie przyznać, że Jane wcale nie jest taka, za jaką jej uważała.

Kre z nosa podczas oświadczyn - racja, po co, na co i dlaczego?

Ale mnie rozwaliło to, co nastąpiło potem.

Jeśli dżentelmen w takiej sytuacji posłuży damie chusteczką, to nigdy, PRZENIGDY nie oddaje się chusteczki mokrej, zasmarkanej czy też zakrwawionej. Maniery nakazują zabrać ją do domu i oddać wypraną, albo zachować na pamiątkę. Moment, kiedy Emma wciska chusteczkę p, Knightey'owi jest ABSURDALNY.

Nie widziałam innej wersji Emmy, ale tutaj czułam chemię między bohaterami podczas ich tańca. Myślę też, że Knightley biegł za powozem, bo był na fali tego zauroczenia i nie do końca wiedział, co właściwie chce zrobić.
Ogólnie oglądając film od początku widziałam kto się komu podoba (np. że Elton gapił się na Emmę, nie na przyjaciółkę; że Frank puszcza spojrzenia do Jane, ze wzajemnością; że Knightley docina Emmie, ale coraz bardziej się do niej przekonuje, a w tańcu zrozumiał o co mu naprawdę chodzi).

Niestety minusów zdecydowanie więcej. Scenografia urocza, wręcz cukierkowa a na tym tle postacie - brzydkie, antypatyczne, groteskowe. Może taki efekt był zamierzony. Być może na plus - drugie dno postaci, skrzętnie skrywane w innych adaptacjach a nawet w oryginale książkowym tu wypływa na samą górę. to nie jest uroczy film kostiumowy. tak naprawdę jest to satyra. Postacie w coś grają i coś udają przez większość czasu robiąc głupie miny więc później kiedy niby ma się w nich obudzić uczucie jakoś trudno w to uwierzyć. Jeśli ktoś lubi klimat Jane Austen niech zostanie przy wersji z 2009