Myślę, że reżyser nie potrafił po prostu doprowadzić akcji do końca i nie miał pomysłu na zakończenie. Nie pierwszy raz zresztą jeśli chodzi o ostatnie polskie produkcje.
Powinno się kończyć co się zaczęło, a tutaj dano po prostu d**y :/

No właśnie. Nie dadzą nacieszyć się zakończeniem, bo go nie unią zrobić.
Tak dorzucę inny przykład, skoro piszę: Znachor z 1981 r. Film moim zdaniem bardzo dobry (stary bardzo dobry film polski) i kiedy nadchodzi finał, którego rozwiązanie to wzruszenie i radość, to zamiast dać upust tym uczuciom - pokazać szczęście bohaterów, to nagle wrzucają scenę na cmentarzu z jakimś dołującym hasłem głównego bohatera "Obyście byli szczęśliwsi niż my" (kto oglądał, ten wie). Beznadziejny pomysł na zakończenie. No i tak to jest...

Co do "Znachora" to to jest film na podstawie książki (zresztą całkiem wierna ekranizacja) i książka kończy się właśnie sceną na cmentarzu (z tym, że w książce to dopiero wtedy odzyskuje pamięć i całość zakończenia jest bardziej dramatyczna niż w filmie).

No, to trochę (a nawet bardziej) broni formę zakończenia. Jak widać, książki nie czytałem. Dzięki quiet za sprostowanie.
A w takim razie, oczywiście dorzucę: to mogli zmienić to zakończenie... Rozumiem - wierna ekranizacja. Ale mogli zmienić... No byłoby lepiej.

Zakonczenie takie nazywa sie otwartym i pozostawia wyobrazni widzowa pole do popisu:). Sadze, ze final filmu to scena, gdy Grot spotkal sie z Ambroziakiem, ktory wyjawil prawde o ENENIE. Potem jest juz tylko scena zamykajaca, otwarta. Brakowalo mi w filmie zaskakujacych momentow, ktorych wynikiem bylaby narastajace napiecie i ostatecznie katharsis. Te z koleji nie moglo nastapic, poniewaz zabraklo dla mnie emocji, ktore zbudowalyby most miedzy widzem a tytulowym, tajemniczym bohaterem. Ogolnie oceniam film na dobry, ciekawie nakrecony i zagrany, jednak jeszcze troche minie zanim obejrzymy, soczysty pod kazdym wzgledem, polski film psychologiczny lub thiller psychologiczny, chyba ze sie myle i jakies przegapilem.

Słusznie mówisz, chociaż co do zakończenia otwartego podtrzymuję to co napisałem powyżej. A pole do popisu dla widza z rozwiniętą wyobraźnią jest tak szerokie, że sobie może dorzucić i drugą (być może ciekawszą) część, ale nie o to chodzi, najważniejsze, aby nie było wrażenia urwanego filmu.

Końcóweczka najlepsza... Co zrobić z takim człowiekiem? Zakończenie otwarte... Najgorszym byłoby jednoznacznie przekreślić, czy stwierdzić, że będzie sobie spokojnie grał w karty, czy ratował dzieci i kłaniał się przed agresywnymi zachowaniami do końca życia... Samo zakończenie przypomina mi tytuły najlepszych filmów z kina moralnego niepokoju, gdzie nie było tak łatwo rozróżnić dobro/zło bohatera; a Feliks Falk do grona twórców tegoż nurtu należy

OK, Tobie się podobało. A ja wolałbym otrzymać więcej...
Ten styl zakończenia w tym filmie wybitnie mi nie pasował.

To przyjmij, że zaczął mordować ludzi i masz swoje zakończenie.

To nie tak... Nie będę się powtarzał, żeby ponownie stwierdzić o co mi chodzi, (bo nie o to).

zgadzam się, też mi sie podobało

Wyraz twarzy Pawła w ostatniej finałowej scenie filmu, gdy siedzi tuż za grającą Renatą mówi sam za siebie.
On już odpokutował za swoje grzechy z młodości i to chyba twórcy chcieli nam ukazać takim zakończeniem.
Takie są moje odczucia, ale jak każdy ,mogę się mylić.
pozdrawiam

Naprawdę bierzecie to zakończenie za zakończenie otwarte? Co niby miałoby się dalej zadziać? Płocki-Ambroziak wróci pewnie do szpitala albo do brata - to już nieistotne. Zagadka jego osoby została rozwiązana, film jest kompletny.