A mnie taka końcówka satysfakcjonuje. Falk postawił na zakończenie otwarte i wcale nie robi tego nieporadnie. Nie pokazuje do końca reakcji granego przez Szyca bohatera, zmiany jego podejścia do pacjenta a raczej konsekwencji tej zmiany. Decyzja "należy" bardziej do widzów. W powietrzu wisi pytanie "co dalej" tym bardziej, że wiedza o mrocznej przeszłości Enena nie była, że tak powiem, równo porcjowana. Film prosi się o dopisanie bardziej jednoznacznego zakończenia, ale to już powinność widza - dla mnie takie rozwiązanie potęguje wymowę filmu.

Ładnie napisane, o tym kurzu i trocinach. Mam bardzo podobne odczucia co do filmu Falka, scenariusz jest jego największym problemem. Można bez wahania stwierdzić, że mamy tu do czynienia z typowym laniem wody. Pierwsza wskazówka/trop co do tożsamości czy w ogóle przeszłości pacjenta głównego bohatera pojawia się po godzinie i dziesięciu minutach filmu (!), podczas gdy całość ma półtorej godziny. A co dzieje się wcześniej? W sumie ciężko powiedzieć, od biedy można podciągnąć to pod mocno spłycony dramat obyczajowy (stosunek lekarz-pacjent, zachowanie sąsiadów). Nie byłoby problemu, gdyby nie to o czym wspomina Autor tematu - Falk sugeruje coś tajemniczego, podrzuca fałszywe tropy, rozbudza apetyty. Być może przy większym kunszcie reżysera/scenarzysty i innej realizacji można by to nazwać zabawą z widzem, teraz widzę w tym tylko ekranowe oszustwo, które stara się przykryć wszelkie wady i niedociągnięcia, same stając się jedną z takich niedoskonałości. Samo zakończenie choć w pierwszej chwili rozczarowujące, zaliczyć trzeba jednak do zalet, dzięki swojej niejednoznaczności. Ale przyzwoite końcowe dziesięć minut w stosunku do całej reszty nie jest w stanie filmu uratować. Ode mnie 4/10, spore rozczarowanie.

PS. W innym temacie moja przedmówczyni Birke_La_Folle stwierdziła w odpowiedzi na jeden z tematów mówiący również o rozczarowaniu, że autor "ma chyba zbyt wysokie mniemanie o polskim kinie skoro na jego tle «Enen» wydaje mu się ledwie przeciętny". Ja powiedziałbym na odwrót, czytając większość niezwykle pozytywnych opinii o filmie Falka mam wrażenie, że mniemanie o polskim kinie wśród rodzimych widzów jest na tyle niskie, że w zupełnie przeciętnym i w sumie nijakim filmie potrafią znaleźć tyle pozytywów.