i to do tego stopnia, że jego wielkośc należy docenić od razu, ale jak to zwykle bywa, widzom i krytyce trzeba trochę czasu na oswojenie się z mocą tego obrazu.
W istocie najbardziej przytomnego obrazu wojny w Afganistanie (i naszej w tej wojnie roli).
Skolimowski wykręca się w swych wypowiedziach, że nie nakręcił kina politycznego, ale to czysta kokieteria. Nakręcił i to w najlepszym wydaniu.
Film jest aktualny, mówi o tu i teraz i to jest jego siła, nie słabość.
Terroryzm jest okrutny, ale równie okrutni są zwalczający go najeźdzcy. A to jest być może jeszcze gorsze, bo druzgocące (jaka w końcu jest między nimi różnica?)

Kino czyste jak łza.
Najlepszy film Skolima od czasu "Wrzasku" i "Fuchy" (a to szmat czasu:).
I tak, to jest film polski (kontekst miejsca i języka, którym posługują się jego mieszkańcy jest zbyt wyraźny).