TO jest conajmniej slaby zart.

Nie zwaracam juz wiekszej uwagi na to ze zostaly pominiete realnia naszego swiata i wlasciwosci ludzkiego ciala, bieganie po mrozie boso, wychodzenie z sidel - uznaje to za magie kina i niodopowiedzana historie. Zołnieże w niezgodnych z rzeczywistoscia mundurach, saper ktory uzywa zabawskowego wykrywacza metali na srodku pustni, do tego zupelnie nie potrafi tego robic. Rozumiem - to jest film.
Wspaniałomyślnie włączone do filmu dialogi polskich żołnierzy współpracujących z żołnierzami amerykańskimi (sic!), brzmią np: 'ok, tu są' albo 'tyyy, jak są po angielsku kajdanki?' (rozmawiają drwale): 'tylko nie potnij tego na zapalki,- albo na wykałaczki,- no dobra nie utnij sobie palcow.' albo piajny mąż do żony: 'puszczaj głupia suko, będe pił ile będe chciał' i kopiąc psa 'spie*&alaj' wsiada do traktoru.
Baba na rowerze z dzieckiem? Środek lasu, zima baba nie możę ujechac dwóch metrów. Trzeba miec fantazje zeby cos takiego wymyslec i jeszcze napoic glownego bohatera cycem takie pani.
Chcąc namalowac obraz nie chwyta się za kredki , Skolimowski zażartowł sobie poważnie z kina, obraz wyszedł kiczowano, akcja umiera w konwulsjach po pierwszych kilku minutach. Jeśli intencją autora byłoby pokazanie chaosu, dezorientacji i braku celowości w działaniu wszystkich osób – udało by mu się to. Prymitywna symbolika o smaku wyżutej gumy. Flashbacki głównego bohatera? błagam... co to ma byc???