film, trzymający w dużym napięciu, Emocje rosną, nie maleją, w trakcie seansu, pomimo że w filmie nie ma żadnej fabuły, żadnych dialogów ani żadnych bohaterów (nie znamy nawet imienia głównego i w zasadzie jedynego bohatera). Jest piękna muzyka, piękne zdjęcia, bardzo dobry montaż, no i świetne aktorstwo Vincenta Gallo. To film jednego aktora.

Najbardziej zagadkowe jest jednak zatrudnienie w roli drugoplanowej Emmanuelle Seigner . Pasuje ona do roli głuchej kobieciny (żony drwala czy chłopa) z samotnej chatki w mazurskim lesie jak kwiatek do kożucha. Jej sylwetka, ubranie, wełniana czapka, rysy twarzy, fryzura - wszystko jest tak rażąco niepolskie, niewiejskie, nieprowincjonalne, że zdumiewa i staje się wielkim znakiem zapytania. Tym bardziej że - dla kontrastu - kobieta na rowerze jest tak uroczo ucharakteryzowana na polską chłopkę z zabitej dechami wiochy - ta niezgrabna czapka, ta tłumokowata sylwetka, to prowadzenie roweru! Przypadek więc wykluczony. Czy ktoś zna wyjaśnienie?