Od wielu już lat Stany Zjednoczone są dla mnie jednym z najbardziej zadziwiających krajów Świata. Dziwi mnie sposób życia Amerykanów, ich zwyczaje, prawo, to w jakich warunkach żyją, jak "wychowują" swoje dzieci, jak za wszelką cenę gonią za sukcesem i byciem najlepszym czy to w pracy, czy w szkole czy na nawet na własnym osiedlu. Teraz do tej długiej listy mogę dopisać jeszcze pewną organizację - MPAA, która zajmuje się przydzielaniem każdemu filmowi na amerykańskich ekranach kategorii wiekowej. A do wyboru ma jedną z pięciu - G: dla wszystkich, PG: sugerowana kontrola rodziców, PG-13: dzieci poniżej 13 roku powinny oglądać film z rodzicem, R: dozwolone dla młodzieży pod kontrolą rodziców, NC-17: zabronione poniżej 17 roku życia.

W założeniu system ten miał ułatwiać rodzicom kontrolę nad tym co ich pociechy oglądają i nie dopuścić by zbyt młody człowiek oglądał film brutalny czy wulgarny. Jednak jak wiadomo teoria teorią, a praktyka pokazuje - co nietrudno zauważyć, jeśli mniej więcej orientujemy się jakie filmy otrzymały jaką kategorię - że system nie dość, że nie spełnia założeń, to jeszcze sposób przyznawania kategorii jest bardzo kontrowersyjny. Dziwi po pierwsze to, że członkowie tej organizacji w założeniu broniącej moralności młodych ludzi, nie spełniają podstawowych - tak wychwalanych przez założyciela - wymogów członkowstwa tzn. nie są rodzicami dzieci w wieku od 5 do 17 lat. Ponadto dziwią nielogiczne i idiotyczne decyzje członków MPAA, którzy nie mają zielonego pojęcia ani o sztuce, ani o tym co tak naprawdę może być szkodliwe dla młodzieży.

Zadziwia mnie, że w kraju tak szczycącym się wolnością słowa może istnieć Instytucja, która pod przykrywką działania dla dobra dzieci, zachowuje się jak zwykła cenzura. Organizacja, której pruderyjne zachowanie i irracjonalne postanowienia decydują o być albo nie być wielu produkcji. Bo czy logiczne jest liczenie wszystkich przekleństw na ekranie i dokładnie zapisywać tej informacji w raporcie z każdego filmu? Czy logiczne jest przyznawanie kategorii PG-13 filmom, w którym trup ściele się gęsto (byleby bez krwi), a filmom, które w normalny sposób pokazują chwile uniesienia NC-17? Zadziwia mnie przekonanie, jakoby golizna była czymś znacznie gorszym od brutalnej przemocy. Jest dla mnie nienormalną sytuacja w której brutalny, krwawy horror pokazujący jak torturuje się, zarzyna i zabija ludzi otrzymuje niższą kategorię niż dramat, w którym przez kilka sekund pokazano przelotem włosy łonowe…

"This film is not yet rated" jest naprawdę ciekawym dokumentem szkoda tylko, że momentami trochę nudnawym i powolnym. Jednak pomimo tego warto posłuchać wypowiedzi krytyków, byłych pracowników MPAA, a także reżyserów i scenarzystów, którzy w przeszłości musieli przerabiać swoje filmy według "zaleceń" MPAA.

7/10

P.s. Swoją drogą ciekawe jak u nas w Polsce wygląda procedura przyznawania kategorii wiekowych