Nedrick Young, który grał pijanego pomocnika Leona, nie został uwzględniony w napisach, stało się tak, gdyż znalazł się na czarnej liście "Red Scare", która obowiązywała w tamtych czasach w Hollywood. Osoby związane z przemysłem filmowym znalazły się na niej ze względu na swoje prawdziwe lub rzekome poparcie dla komunizmu.
Do roli Sue Allen były rozpatrywane kandydatury Joan Weldon i Vera Miles. Ostatecznie wybrano Phyllis Kirk.
Profesor Jarrod mówi w filmie, że Anna Askew była podejrzana o herezję i po torturach się do niej przyznała. W rzeczywistości nigdy nie przyznała się do zarzucanych jej czynów i w 1546 roku spłonęła na stosie.
Profesor Jarrod powiedział, że William Kemmler zginął na krześle elektrycznym w dniu 3 sierpnia 1890 roku (w poniedziałek). Prawidłowa data to czwartek, 6 sierpnia 1890 roku.
Po oględzinach figury Joanny d'Arc, Sue informuje policję, że myśli iż to może być ciało jej zmarłego przyjaciela, gdyż postać ma przekłute tylko prawe ucho. Jednak jak wynika z wcześniejszych scen, Sue widziała tylko prawe ucho figury, więc nie może wiedzieć, czy lewe jest przebite, czy też nie.
Kiedy po raz pierwszy pojawia się postać Henry'ego Jarroda oszpecona w następstwie pożaru, widać, że ma wykręconą stopę pod nienaturalnym kątem, przez co utyka. Jednak pod koniec filmu, gdy próbuje umknąć policji, biega po schodach ze zwinnością sportowca.
Kiedy Sue biegnie ulicą, próbując uciec od oszpeconego mężczyzny, widać, że fryzurę ma w nieładzie i częściowo włosy opadają jej na plecy. Jednak kiedy dociera do domu Andrew, potarganą fryzurę ma tylko z przodu, natomiast włosy z tyłu ma schludnie upięte w kok.
Podczas walki w scenie otwierającej wyraźnie widać, że Vincenta Price'a i Roya Robertsa w niektórych ujęciach zastępują dublerzy. Widać to zwłaszcza po płaszczu Robertsa. Aktor nosi okrycie zapięte, natomiast jego dubler rozpięte.
Kiedy Sue Ellen leży pod dystrybutorem wosku w podziemiach gabinetu figur woskowych, jej wyraz twarzy i położenie zmieniają się pomiędzy ujęciami.
Kiedy w poszukiwaniu Scotta Sue wchodzi do muzeum, widać, że zostawia drzwi uchylone, ale kiedy Igor idzie przekręcić w nich klucz, te już są zamknięte.
Kiedy Sue jest ścigana przez oszpeconego mężczyznę, zatrzymuje się na chwilę, aby zdjąć buty, po czym bierze je w rękę i kontynuuje ucieczkę. Jednak kiedy puka i wchodzi do domu na ulicy Lafayette, buty, które jeszcze przed chwilą trzymała w ręku, znikają.
Podczas walki pomiędzy Henrym Jarrodem i jego byłym partnerem w interesach, Matthew Burkem, Burke chwyta cep i miota nim w kierunku kamery. Kiedy cep dociera do górnej części ekranu, to obraz przez chwilę trzęsie się pionowo. To dlatego, że aktor trafia cepem w górną część kamery.
To oczywiste, że "wosk" w kotle, to tak naprawdę zabarwiona woda. Prawdziwy wosk po zetknięciu z chłodniejszą powierzchnią zastyga. Ponadto wosk nie zawiera wody i gdy jest gorący, to nie paruje, a gdy się przegrzeje, to zaczyna płonąć i dymić, jak inne materiały na bazie oleju.
Kiedy oryginalny gabinet figur woskowych staje w płomieniach, widać linki służące do przewracania figur. Szczególnie jest to widoczne, kiedy przewraca się figura Joanny d'Arc.
Jedna z postaci mówi, że to najlepsza figura Bootha jaką kiedykolwiek widział. Problem w tym, że statua profesora Jarroda w niczym nie przypomina prawdziwego Johna Wilkesa Bootha.
Film kręcono w Burbank (Kalifornia, USA).
Pierwszy film Warner Bross zrobiony w 3-D, reżyserowany przez ślepego na jedno oko André De Totha. Reżyser nie był w stanie zobaczyć efektów 3-D.
Podczas sceny, w której Paul Picerni jest ratowany przed egzekucją planowano użyć prawdziwej gilotyny. Jednak ani Picerni, ani żaden z kaskaderów nie zgodził się na to, dlatego Andre De Toth wyrzucił ich z planu. Dopiero kiedy Jack Warner, jeden z właścicieli studia, zażądał żeby Picerni powrócił na plan, scena została nakręcona z użyciem specjalnie przerobionej gilotyny, która była mniej niebezpieczna. Jednak Picerni postawił warunek - ta scena ma być nagrana za pierwszym podejściem i tak też uczyniono.
Okres zdjęciowy trwał od 19 stycznia do 21 lutego 1953 roku.
W oryginalnej wersji "Gabinetu figur woskowych", główny bohater był uzależnionym od alkoholu i heroiny rzeźbiarzem. W tym remake'u kwestie uzależnienia od narkotyku musiano pominąć, gdyż spisany w latach 30. XX wieku, tzw. kodeks Haysa, zakazywał w filmach jakichkolwiek wzmianek o narkomanii.
Imię i nazwisko postaci granej przez Vincenta Price'a zostało zmienione z Ivana Igora na Henry'ego Jarroda, aby nie odstręczać rosyjskich widzów.
Odrestaurowanie filmu na potrzeby wydania 3D Blu-ray kosztowało wytwórnię Warner Brothers aż 300,000 dolarów. Oryginalne negatywy były bezużyteczne z powodu zalania wodą, przez co również utracono bezpowrotnie ścieżkę dźwiękową nagraną w systemie nazywanym "WarnerPhonic".