Absolutnie rewelacyjne kino spod ręki szwedzkiego maestro, w trzech absurdalnych aktach rozprawia się marnością gatunku ludzkiego. To w finezyjny sposób dopiekając homo sapiens za bierność, bezmyślność i ich niewyobrażalne skutki, to pieszczotliwie otulając delikatnym dowcipem człowieczą nieporadność i melancholię....

kiedyś wymyślono termin "kino artystyczne" by wrzucać do niego wszystko co odstaje, nie mieści się, skrzeczy. Dzisiaj ten worek jest już bez dna, bo skoro sami twórcy nie wiedzą po co wzięli kamerę do ręki (beztrosko się do tego przyznając)) , za to wierzą w "inteligencję" odbiorcy, który i tak się tego sensu bez...

Trylogia Roy Andersson . Niezwykły film, składający się z wielu historyjek odzwierciedlających absurdalność na społeczeństwo szwedzkie. Niezwykła technika, bardzo długie ujęcia, scenografia i kolorystyka pasteli, z wystrojem lat 70-tych. Sceny majstersztyk koronowa robota. Przemarsz wojsk z królem Karolem za oknem,...

Interesujące kino z nuta absurdu, i dawką specyficznego humoru. Wiele ukrytych wątków , interesująco przedstawionych scen daje do myślenia choć czasami ciężko zrozumieć co autor miał na myśli trzeba przyznać,że film wciąga i ogląda się go naprawdę dobrze. 7/10

Można powiedzieć że rozumiem przesłanie, rozumiem nawet "humor", ale ten film BARDZO mi się nie podobał (może poza fragmentami z hymnem republiki). Ludzie uważający to za arcydzieło albo są przedstawicielami jakiejś wyższej kultury, na którą moja skromna osoba jest zbyt prymitywna, albo są nienormalni.

Film w jednym z wątków nawiązuje do Bitwy pod Połtawą dowodzoną przez Karola XII. Jest on w Szwecji bohaterem i wielkim symbolem dla skinheadów oraz patriotów Szwedzkich. Jest on symbolem dawnej wielkości Szwecji. Nawet miasto Karlskrona ma jego imię.. Bez tej wiedzy ucieka sens dużej części filmu.

Lubię kino surrealistyczne, ale wszystko, co dobre w tym filmie zawiera się w zwiastunie. Według mnie krótki metraż byłby lepszym rozwiązaniem. Swoiste poczucie humoru twórców i wszystkie te urocze absurdy, owszem, trafiają do mnie i film wydawał mi się świetny przez pierwsze pół godziny. Później było tylko gorzej....

Dumny marsz szwedzkiego kina po europejskie laury. Brudnoszary miejski surrealizm w służbie kinematografii i wiwisekcji cywilizacyjnej. Zbiór interesujących epizodów tak samo ważnych w treści jak i w formie. Produkcja dla kontemplacyjnych koneserów kina i osób rozkoszujących się estetyką filmową. Oraz dla filozofów i...

Z chórem i małą orkiestrą obok sceny

Czy ktoś wie jaki tytuł ma piosenka, której ciagle sluchał w radiu jeden z głównych bohaterów? (Scena ukazana w 59 minucie filmu).

Premiera na TVP Kultura - 15 kwietnia 2017 r., godz. 20:25
http://tvpkultura.tvp.pl/33976126/golab-przysiadl-na-galezi-i-rozmysla-o-istnien iu

Przemarsze wojsk Karola XII zagubionego w czasoprzestrzeni XXI wieku w rytm Glory Glory Alleluja (Hymn Bojowy Republiki - tj. z czasów wojny secesyjnej) i insynuacje o jego homoseksualizmie... Kiedyś była taka seria Gang Olsena, i mimo że była to komedia, to był to przede wszystkim film bardziej dziwaczny niż śmieszny....

Zawsze uważałem film za najważniejszą ze sztuk. Film nie ma ograniczeń. Książka jest ograniczona treścią i wyobraźnią czytelnika, muzyka fonią, teatr i opera wielkością sceny. Film nie jest ograniczony NICZYM! Może być samą formą lub samą treścią. Albo może to mieszać. Może robić WSZYSTKO.

Genialny Roy Andersson...

Andersson mistrz!
Scena z wojskowymi w barze znakomita. Przemarsz za oknem, batożenie klienta od gier, czekanie na WC...
Ciekawe są scenografia i kolorystyka. Charakterystyczne dla Anderssona. Sceny plenerowe wyglądają jak w dawnych filmach, gdy kręcono wyłącznie w studiu. Pokoje jak makiety, projekty wnętrz. Puste,...

beznadziejne jest wszystko w tym filmie. Szpetni są nawet ludzie, którzy uczą się flamenco - podobnie jak ich nauczycielka. Nawet dzieci do tego filmu wybrano najbrzydsze jakie się dało. Nawet miłość (ta w kącie baru, do którego zagląda król i ta w piaskowej niecce) ładne nie są. No może piec, do którego wpędzono...

Nie wiem czemu ale oglądając ten film miałem skojarzenia z filmem Młyn i Krzyż Majewskiego. Chyba sposób robienia zdjęć. Ale mam wrażenie, że to mogła być inspiracja. Ogólnie niesamowite kino surrealistyczne. W ogóle ostatnio kocham kino skandynawskie ;)

Zacznę od plusów... świetna sceneria i gra aktorska... to na pewno trzeba pochwalić... ciekawe zabiegi z pieśniami... i to chyba na tyle... Przechodzę do minusów... rozumiem, że artystycznie chciano przedstawić społeczeństwo... ja to wszystko rozumiem... przy odrobinie wysiłku widz jest w stanie pojąć zdecydowaną...

To z jednej strony pesymistyczny obraz naszego świata, z drugiej lekkie sugestie gdzie „pies jest pogrzebany”, ale raczej nie wiązał bym z nimi nadziei, że coś się poprawi.
Znakomita scena otwierająca film. Świetna scena z małpą, ciekawe cyklicznie powtarzane, aż do znudzenia wątki. „Bal manekinów” trwa w najlepsze....

W niedzielę, w porze obiadowej, wylądowałem na gałęzi, by wraz z tytułowym gołębiem przyjrzeć się kondycji człowieka. Najnowszy film Roya Anderssona to moje pierwsze spotkanie z reżyserem; starter (ponoć żaden rosół nie może się równać z tym z gołębia właśnie). Nie jest to danie, po które ze szwedzkiego stołu mógłby...