Po długości filmu myślałem, że będzie się dużo działo, ale Greenland jest jak nieudane połączenie 2012 z These final hours. Próbuje być dwoma na raz, ale nie wychodzi.
Początek mnie wciągnął. Scena gdy dostają od rządu wiadomość o miejscu w schronie podczas gdy sąsiedzi patrzą na nich... no właśnie. Już wtedy spodziewałem się pierwszej zadymy, ale to jednak miła okolica była. :)
Samo losowanie dziwne. Zakładając, że mieli tych kandydatów już wcześniej i tylko aktualizowali co rok czy dwa, to jakim cudem pominęli choroby przewlekłe? To kluczowe, zwłaszcza jeśli chcemy minimum zapasów medycznych oraz odtworzyć populacje kraju z 2000 osób, bo ten schron na Grenlandii był chyba jedyny.
No właśnie, schron. Co za dzban wpadł na pomysł, by zrobić schron na Grenlandii? W przypadku apokalipsy zombie nawet spoko, ale tylko do przeczekania. W przypadku upadku komety to samobójstwo. No bo wyszli sobie na zewnątrz po tych niby 9 miesiącach (wyglądało jakby to było kilka godzin po) i wszystkie samoloty zniszczone.
Jak się sieroctwo dostanie na kontynent? Co będą jedli? Jakie uprawy tam zasieją? Arktyczna zima to nie żart. Najbardziej logiczną lokalizacją byłyby góry w USA/południowej Kanadzie. W miarę osłonięte i blisko żyznych równin, by szybko żarcie sobie wyhodować.
Końcówka filmu zepsuła też skalę katastrofy. Tu mówi się, że to koniec, że nic nie przeżyje, że większy ten głaz niż ten który zabił dinozaury, a tu w stolicach prawie wszystkich państw przeżyło sporo osób, nawet w Europie. Widać, że uderzyło w północny Atlantyk, więc papa Grenlandia, zachodnia Europa i wschodnia Ameryka Pn, ale Australia, Azja, duża część Afryki i Ameryki Pd byłaby nietknięta tsunami. Poza tym jeśli niebo było zasłonięte przez 9 miesięcy, temperatura musiała mocno spaść, zwłaszcza na Grenlandii.
Co do bohaterów, to taki standard. Chore dziecko, małżeństwo w separacji. Ciągle kłody pod nogi, zdesperowani ludzie wokół, ale główne dzbany nie pomyślały, żeby w miejscu publicznym zdjąć te opaski.
Lepsze byłoby zakończenie, gdyby po wywaleniu ich z listy ogarnęliby sobie jakąś piwnicę, zabrali żarcia i zeszli, modląc się o cud. Spotkaliby innych ludzi także pogodzonych z losem, zrobili rachunek sumienia itp.