Roger Corman jeszcze raz sięga po dorobek Edgara Allana Poe. Ponownie towarzyszy mu Vincent Price, który wciela się w pogrążonego w żałobie po śmierci żony szlachcica. Jako jednak, że to Poe, granica między życiem, a śmiercią jest cienka, by nie rzec - umowna (no dobra, sam czegoś tak ładnego nie wymyśliłem - już na wstępie raczy się nas cytatem, który przemyca podobną myśl): żona prześladować może i zza grobu, w czym czynnie wspomaga ją, jakżeby inaczej, czarny kot. Film (nakręcony notabene na podstawie skryptu Roberta Towne'a, od "Chinatown") wciąga nie tyle za sprawą historii, co klimatu, który jest tu rozkosznie gęsty niczym wydzielina płucna. Szkoda jedynie, że niektóre wpadki realizacyjne (ściślej rzecz biorąc, niski budżet to jedno, niedbalstwo na stole montażowym - drugie) odbierają seansowi nieco z jego czaru. Na szczęście jednak nie jest to ubytek znaczny: jeśli wiesz, co oznacza w praktyce kombinacja Corman - Poe, to możesz walić w ciemno.