pomysł był naprawdę obiecujący, bardzo płodny komediowo: superbohater- lump i opryskliwy cham oraz jego facet od PR-u próbujący rozpaczliwie poprawić wizerunek rozkapryszonego gwiazdora. niestety, spece z Hollywood wszystko potrafią totalnie spieprzyć. a zaczęli już od doboru aktora do roli tytułowej. w dzisiejszych czasach komiksowy heros musi być czarny by stało się zadość politycznej poprawności (naprawdę już rzygam od tego), akto będzie lepszy i bardziej "milusi" do tej roli niż Will Smith? no przecie nikt, bo w Hollywood w ramach politycznej poprawności czarnoskórych aktorów grających role pierwszoplanowe mozna policzyć na palcach jednej ręki. więc dają w co drugim "poprawnym politycznie" filmie tego irytującego pozera z zerowym talentem aktorskim. Will, całuj Boga po stopach że jesteś czarny, bo wśród białych musiałbyś być chyba Paris Hilton...
idąc dalej i pomijjąc kwestię tego cienkiego goscia na pierwszym planie - film zaczyna się nawet w porządku. jest co prawda umiarkowanie smiesznie, ale przynajmniej nie ma zażenowania. widz liczy że scenariusz wyciągnie więcej komizmu z dalszej akcji. zamiast tego pojawiają się sentymentalne pierdoły z z dzieciakiem podarowywującym znienawidzonemu przez świat herosowi "swoją ulubioną zabawkę". ale ciagle człowiek sobie myśli - jeszcze może coś z tego będzie. druga połowa filmu jednak ostatecznie i bezapelacyjnie przekreśla na to jakiekolwiek szanse, wtrynia wątek z dupy, który całkowicie zmienia wymowę i iężar gatunkowy całości. robi się "słitaśnie", całusnie, Hancock maluje serduszka na księżycu a popcornowa widownia sra pod siebie zachwytu jaki to szlachetny ten Will.
tak czy inaczej: mogło być fajnie? mogło. a że nie jest... cóż płakać nie będę, w końcu to tylko film z panem cool Will "Independence Day" Smithem. normalka.