I slusznie, bowiem rzadko sie widywalo potencjal i możliwości oraz rzeczywistość tak daleko od siebie oddalone, jak w Henri 4! Tutaj po prostu udaje sie wyczyn, w zdumiewająco drażniący sposob oraz konsekwentnie niemal wszystkie role, naprawde katastrofalnie obsadzic... Baier wstawia swoim bohaterom w usta tak cieżarne w znaczeniu frazy, ze sie az od tego calkiem odwrotny efekt pojawia - mianowicie ze w koncu wychodzi, ze sie one prześcigają w swojej banalności! Nieuchronnie przychodzi na myśl, że już sie gdzies tych topornych dialogow czlowiek wieloktotnie nasluchal. Do tego - szczegolnie poprzez tą niewiele ze sobą powiązaną narracje - te uczucie tego braku zawartości ulega podwojeniu...