Historia pewnego niezbyt inteligentnego robotnika w czasach komuny gdy otrzymanie przydziału lokalu mieszkalnego działało na panienki lepiej niż szelest banknotów, które przecież były bezwartościowe.
Na pierwszy plan wysuwa się silnie przerysowany, groteskowy wręcz wymiar filmu. Poprzez wyolbrzymienie reżyser kreuje osobliwą historię "miłosną" ograniczając całą akcję do wielkich skrótów myślowych, pewnych punktów zwrotnych. Trudno uwierzyć w ogóle w realność tego co widzimy na ekranie; postacie wydają się pustymi kukłami, bo i ich rys wewnętrzny został pominięty albo sprowadzony do absolutnych schematów. Finalnie otrzymujemy naprawdę interesujący kawałek kina ze względu na (po raz trzeci powtórzę) osobliwy sposób przedstawienia tej nieskomplikowanej historyjki.
Fabuła z lekka przewidywalna, w wydźwięku gorzka. Warto sięgnąć po tę pozycję także ze względu na możliwość wglądu w środowisko robotnicze, jego specyficzny język i zachowania ludzi z tej grupy społecznej. Może kogoś zaciekawić jak się kiedyś żyło.brr

7/10