/mogą być spoilery/
film oglądałam na raty, ze względu na trochę nudzącą fabułę, ale udało mi się dobrnąć
dziś do końca.
w wielu momentach jest wzruszający i miałam łzy w oczach. irytowało mnie zachowanie
rodziców Paige, denerwowała mnie również ona sama, Leo był trochę za spokojny...
choć chyba taki urok aktora.
nie znajdziecie w tym filmie scen wyjętych z komedii dla nastolatek. Paige w magiczny
sposób nie odzyskuje pamięci i nie rzuca się w ramiona zapomnianego przez nią męża
od razu. w zasadzie duże wrażenie zrobił na mnie moment rezygnacji Leo z próbowania i
starania się. bezsilność i ból były pokazane dość dobrze, choć nie wybitnie. trochę
nierealnie wyglądały dla mnie zwierzenia bohatera i niesamowicie romantyczna dusza -
może gdyby był bardziej skryty, jego charakter byłby bardziej intrygujący.
dlaczego więc dałam temu filmowi 8/10? przede wszystkim za brak cukierkowatości, za
dobry poziom aktorski, ciekawą historię, ładne zakończenie. standardowy happy end, ale
moim zdaniem bardzo dobry. żadnych cudów, wielkich powrotów i Bóg wie czego. danie
sobie kolejnej szansy na zbudowanie życia od nowa.
bardzo ładny film. po prostu.