Sen jako forma alternatywnej rzeczywistości.

Surrealistyczny obraz wybitnego (dla mnie na pewno) francuskiego reżysera Michaela Gondry, ze znakomitą rolą
Gaela Garcii Bernala. Film ukazuje jak bogatą wyobraźnię ma jego twórca, pokazuje że w kinematografii można
powiedzieć jeszcze coś nowego. Wspaniały, inspirujący obraz umiejscowiony we wnętrzach, starych, francuskich
kamienic zapiera dech w piersiach, nie pozwala przejść obok siebie obojętnie, wgniata widza w fotel karmiąc
niesamowitym klimatem i pozostawiając go w stanie zdumienia i oszołomienia w trakcie napisów końcowych jak i
długo potem. Inspiruje, wyzwala wyobraźnię, otwiera, uszczęśliwia.

Film poświęcony jest marzeniom sennym, znaczeniu snów w życiu człowieka, ich odbiciu w życiu rzeczywistym
oraz snom jako formie ucieczki od codzienności, tworzeniu własnej rzeczywistości poprzez sny i poprzez
nadawanie im roli filtra w zderzeniu z realnym życiem. Widz traci w końcu orientację - co jest snem a co
jawą?

Stephane (Gael Garcia Bernal) jest zamkniętym w sobie chłopakiem, marzycielem, artystą-wynalazcą, człowiekiem
obdarzonym niezwykłą fantazją oraz umiejętnością świadomego śnienia. Przyjeżdża on z Meksyku do Paryża,
przyciągnięty przez matkę ofertą dobrej, kreatywnej pracy, która pozwoli mu rozwijać własne zainteresowania.
Chcąc zostać grafikiem i projektować niezwykłe kalendarze przyjeżdża do miasta, w którym spędził dzieciństwo.
Na miejscu okazuje się jednak, że praca nie spełnia jego wyobrażeń- wypełnia ją nudne i monotonne zajęcie
przy tworzeniu kalendarzy z gołymi dziewczynami. Już na początku pobytu poznaje jednak Stephanie (Charlotte
Gainsbourg), niezwykłą, twórczą dziewczynę, w której chłopak zakochuje się i od tej pory próbuje wciągnać ją
do swych snów, by móc w nich kreować swoją wersję ich znajomości, na co w relanym świecie nie ma odwagi oraz
wystarczającej pewności siebie. Poza tym, jakże kuszące wydaje się niewerbalne i nienamacalne porozumienie ze
Stephanie, przekraczające nawet granicę snu i jawy...

Na oklaski zasługuje:
1. wyobraźnia reżysera, jej nieograniczoność i lekkość z jaką przekonuje widza o niezwykłości zdarzeń
rzeczywistych, codziennych, obecnych,
2. bogata kolorystycznie, zaskakująca scenografia, zasysająca widza w sam środek surrealizmu obrazu filmowego,
3. gra aktorska świetnego przecież aktora Gaela Garcii Bernala,
4. ścieżka dźwiękowa, której trudno byłoby cokolwiek zarzucić ( "if you rescaue me, i'll be your friend
forever..." ).