Był to jeden z tych filmów, co obejrzałem nie czytając prawie nic o nim i się cieszę z tego bardzo, ale gdybym jakieś recenzje, streszczenia przeczytał, myślę ze to by tez wiele nie zmieniło.
Val Kilmer wcielający się w... no właśnie, trudno jest tutaj określić w kogo, takie same wątpliwości ma on sam. Zadaje sobie pytanie, kim jest i czy dobrze czyni/ł.
Film ma dokładnie to, co powinien mieć to, czego nie spodziewałem się sie ze będzie miał.
To, co podał nam scenarzysta Tony Gayton w Śmiertelnej wyliczance a teraz w Salton sea sprawia, iż możemy być pewni, ze mamy po kilkunastoletniej przerwie nowego, lepszego scenarzystę, któremu kilka lat odpoczynku dało wiele dobrego. Początek można porównać do Trainspottingu gdzie widzimy środowisko narkomanów, jednak z minuty na minutę dowiadujemy się, że gł. bohater nie jest tym, za kogo uważają go inni. To czy czyny jego są w słusznej sprawie czy nie pozostaje nam do rozstrzygnięcia.
Nie jest łatwy do przewidzenia, a to, jeśli już sie komuś uda to moim zdaniem wielki przypadek.
Film zmusza tak w trakcie jak i po do głębokiej refleksji. Pojawi się tez problem przyjaźni i zaufania, która poddawana jest tutaj ogromnej próbie.
Zobaczymy wzruszającą sensacje, z elementami komedii.
Mnie właśnie z takich fragmentów utkwiły 3 fragmenty: początek filmu i scena ze światłowstrętem, żart z królowa Anglii oraz końcowy monolog bohatera.
Film ma wyśmienicie dobraną muzykę a i zdjęcia tez są na wysokim poziomie.