Moja najlepsza przyjaciółka zmarła na raka parę lat temu. Film ten był dla mnie jak retrospekcja. Śmiałam się przez łzy. Zalana falą wspomnień długo dochodziłam do siebie...

Film jest przepiękny. Prawdziwy i szczery. Genialne ujęcia i zbliżenia, dające wrażenie intymności, oraz poczucie bliskości z bohaterami filmu. Razem z nimi przeżywamy dramaty, strach oraz radość. Przemyślane dialogi, cięty dowcip dopełniają całości. Bardzo mnie wzruszył i poruszył. I widać, że kręciła go kobieta. Bo tylko kobieta w taki sposób potrafi pokazać, jak bardzo bolesna jest strata kogoś tak ważnego. Chociaż i tak najgorsze jest poczucie bezsilności, które również tu zostało genialnie pokazane. Ale bez zbędnych dramatów i wyświechtanych frazesów.

Jeden z najlepszych filmów.