Witaj. Myślę że ani jedno ani drugie. Wszystko wyjaśnia się dopiero w końcówce filmu. Opowiada on o tym że nie wszystkich można czegoś nauczyć - ten ktoś musi najpierw sam tego chcieć. Kiedy profesorek zdaje sobie sprawę że Bell znowu go oszukał i zawiódł, dochodzi do wniosku że te wszystkie prawdy życiowe i nauki które wbijał do głowy swoim uczniom przez te wszystkie lata są gówno warte. Nadzieję odzyskuje dopiero wtedy kiedy podczas niespodzianki w trakcie śniadania jaką przygotowali mu pozostali uczniowie, dostrzega że mimo to nie w nich pokładał swoje nadzieje to udało mu się wychować ich na porządnych i mądrych facetów. Morał z filmu jest mniej więcej taki: Nie wszystkim możesz pomóc, ale jeśli wkładasz w coś całą swoją pasję i serce to na pewno osiągniesz zwycięstwo.
pozdrawiam

o teraz zobaczyłem że napisałeś tego posta prawie dwa lata temu... ale to nic... hehe ;]

spoko, dzięki za odp, jak widać jednak tu trafiłem ponownie :)

ZE DWULICOWA GNIDA, ZAWSZE DWULICOWĄ GNIDĄ POZOSTANIE, I TO BEZ WZGLEDU NA TO CO SIE WYDARZY

Do końca miałam nadzieję, że Sedgewick jednak się zmienił, ale niestety się zawiodłam, tak samo jak profesor ;)