Dany Boon to aktor, którego osobiście nie trawię i nie umiem zrozumieć jego fenomenu [grania w tak wielu filmach kina francuskiego], Sophie to...Sophie, jej uroda przyćmiewa jej aktorski talent, cóż. Film jest przerysowany i cukierkowy, a jednocześnie niesie jakiś dziwny przekaz. Bycie panią domu to wstyd i obciach, a bycie karierowiczem to coś jeszcze gorszego. Nie ma w tym filmie żadnej autentyczności, tak jakby znalezienie złotego środka wymagało jakieś paradoksalnej zamiany miejsc. Na uwagę zasługuje pewna wiązana scena, Boon niemal wiąże się w romans z przyjaciółką Marceu, ale ostatecznie nie zdradza jej, co innego Marceu, dla niej seks z jakimś gościem w pracy to żadna sensacja, wręcz zamiast sceny zmęczonej i lekko pijanej kobiety uwiedzionej przez mężczyznę dostajemy wycinek w którym sama niemal gwałci swojego pracownika. Jak to jest skwitowane w dalszej części filmu? Przygoda, zabawa, wyskok, tylko seks. Gdy mąż się o tym dowiaduje następuje separacja, ale wiadomo, w takiej cukierkowej komedii wszystko kończy się dobrze, ostatecznie podczas jakichś idiotycznych okolicznościach przychodzi wyznanie wielkiej miłości i tyle. Film sprowadza nas do tak żenującego finału i myśli przewodniej, że jak ma się rodzinę, to jednak trzeba o nią dbać. Jednak, ale jak już się trochę nudzi, to warto wywrócić wszystko do góry nogami, skoczyć w bok, doprowadzić swój związek do niemal ruiny, aaaale potem wszystko się na pewno ułoży. Jak pisałem w tytule, jest to trochę żenujące, ta scena zdrady małżeńskiej zepsuła mi lekkość tego filmu, który odbierałem jako głupkowaty do tego momentu, a po nim niestety jako kretyński.