I o co tyle szumu? Po co tyle nagród? A już nie mogę kompletnie zrozumiec wyróżnień za scenariusz, przecież to był najsłabszy element tego filmu. Naiwna do granic przyzwoitości opowiastka o tym, że jednak można byc dobrym. Jakie to krzepiące! Plusem jest na pewno aktorstwo, ale bynajmniej nie Andrzeja Chyry (ani tym bardziej Małgorzaty Kożuchowskiej, trudno nawet mówic o jakimś aktorstwie w jej przypadku), tylko Kingi Preis i aktorów w rolach epizodycznych (swoją drogą, dlaczego dostała ona Orła za rolę pierwszoplanową, skoro pojawia się ledwie w 7-8 scenach?). Także zdjęcia Bartka Prokopowicza były całkiem, całkiem, ale w Gdyni zamiast niego, nagrodę winien odebrac Marcin Koszałka za "Kochanków z Marony". Ale już motyw Matki Boskiej grożącej palcem to spore przegięcie, żałosne są również te teksty o byciu dobrym. Wszystko w tym filmie jest zbyt dosłowne, gdyby tak reżyser zaufał widzowi i dał mu się domyślic kilku spraw samemu.
Wstyd mi, że członkowie Amerykańskiej Akademii Filmowej poznali ubiegłoroczne dokonania polskiej kinematografii właśnie przez pryzmat "Komornika". Wysłano go do walki o Oscara tak, jakby Dorota Kędzierzawska nigdy nie nakręciła "Jestem". I nie trzeba konczyc filmoznawstwa, żeby stwierdzic, że "Komornik" to film nieudany z nieudolnie poprowadzoną historią, a "Jestem" to film wybitny.