Kieślowski zrobił film jednocześnie realistyczny, działający na emocje jak i pełny goryczy, uduchowiony w jakiejś mierze. Znakomite są zdjęcia Idziaka, uchwycające proste, a jednocześnie pełne wyrazu detale twarzy jak i rekwizytów.
Nie ma tu zbytecznych dialogów, przeciągnięć i zabawy formą - od początku do końca obraz ten skupia się na głównych bohaterach i reżyser nie zrezygnował z tego zabiegu aż do napisów końcowych.
Oczywiście na pierwszy plan wysuwa się tu problematyka kary śmierci i jej słuszności - Kieślowski nie opowiada się na szczęście ani za ani przeciw, gdyż jest "tylko" artystą, który podjął się niewygodnego tematu.
Mocny, prawdziwy, działający jak mocny cios, pozostający na długo w pamięci, niedający się z niej wymazać. To właśnie dzięki takim filmom polska kinematografia była popularna na całym świecie, a styl reżyserski Kieślowskiego rozpoznawalny i wielokrotnie kopiowany przez innych filmowców.
Polecam gorąco prawdziwym kinomanom.
10/10.