Daję bardzo naciągane 8/10 za to że w wielu miejscach trafiał prosto w mój gust, ale ogólnie ten film to taka rozszerzona wersja zwiastuna. Niby ciekawy, oryginalny, ale odnosi się wrażenie że to wszystko nie jest rozwinięte, tylko ledwo nadgryzione.

Do plusów filmu na pewno należeć będzie styl Birda i cała otoczka retrofuturyzmu. Bardzo przyjemny, nostalgiczny powrót do sci-fi z lat 50, które często wyglądały jak spełnienie marzeń dzieciaka jarającego się nauką, kosmosem itd. Takie spielbergowe poczucie przygody momentami aż wylewa się z ekranu, podczas gdy zagadkowa fabuła trzyma w zainteresowaniu. Najgorzej gdy przychodzi czas na rozwiązania i odpowiedzi, wtedy zaczynają się schody.

Bo okazuje się że połowy scenariusza sami twórcy nie są w stanie logicznie wytłumaczyć, przez co wpadają w okropne, poplątane pieprzenie które nie ma najmniejszego sensu. Potem jeszcze bohater daje wykład o tym czemu świat jest zły, wytykając palcami w kaznodziejskiej manierze i podając przesłanie na tacy.

Na dodatek fabuła ma dziwną konstrukcję, łączącą ze sobą elementy i pomysły maskujące kompletny brak serca/fundamentu historii. Półtorej godziny reżyser wodzi nas za nos, podsycając ciekawość co do tytułowej krainy jutra, ale koniec końców wiele się o niej nie dowiadujemy. Zdecydowanie więcej czasu twórcy powinni poświęcić na worldbuilding, bo zbyt wiele rzeczy jest niejasnych i ledwie zahaczonych.