Cocteau tworzy właśnie w atmosferze zapachu epoki tych filarów filmu surrealistycznego, czuć tę atmosferę, widać niezwykłe efekty. Ale nie da się inaczej mówić o czymś tak zmiennym i tak niepokojącym jak wnętrze poety. Ścierają się tam różne światy i pierwiastki, te rzeczywiste i fikcyjne. Dlatego obserwujemy budzące się do życia postągi, lewitującą dziewczynkę czy Riverę przechodzącego na drugą stronę lustra. Wszystko to ma obrazowac napięcia jakie właściwe jest ludziom wrażliwym, próbującym przedrzeć się przez zewnętrzne powłoki do prawdziwej rzeczywistości. A ta okazuje się dynamiczna, zmienna i zaskakująco niepodobna do niczego.
Wspaniały obraz powodujący, że na świat zaczyna się patrzeć jak należy tj. z wielkim przymrużeniem oka.