Nie do końca jestem w stanie zrozumieć krytyczne głosy określające The French Dispatch mianem wydmuszki. Jeśli nawet byłaby takową, to jedną z piękniejszych jakie widz może oglądać we współczesnym kinie.

Wes Anderson bawi się kinem jak mało kto. Mozaika aktorów. Mozaika gatunków. Mozaika kadrów. Innymi słowy - kolaż, który ogląda się z wypiekami na twarzy.

Kadry przepełnione harmonią, każdy najmniejszy element tła mający swoją wartość, plastyczne scenerie, to znamy z dzieł Andersona. Tego też doświadczamy tutaj. To też po raz kolejny wzmaga w nas apetyt estety.

Aktorsko jest.... bardzo dobrze. Przy takiej plejadzie gwiazd niekiedy ciężko zarysować wybitne kreacje. Dynamika tego dzieła tego nie ułatwia. Niemniej jednak każdy członek obsady trzymał wysoki poziom. Operowanie mimika i teatralność, tak charakterystyczna dla filmów Andersona są warte uwagi.

Do tego świetna muzyka i naprawdę ujmujące historie (!). Festiwal śmiechu i ironii, niekiedy przerywany w pełni poważnym akcentem.

Warto.