Film z sercem po właściwej stronie, ale niestety nie z takim wykonaniem, na jakie liczy się przy tego rodzaju historii. Główny bohater, prowadzący audycję radiową, podejmuje się spełnienia marzenia ciężko chorego dziecka. Opowieść od początku celuje w emocje i inspirację, ale wiele scen wypada zbyt naiwnie lub sztucznie.

Film stara się być wzruszający, lecz nie zawsze trafia. Dialogi bywają zbyt prostolinijne, scenariusz jest przewidywalny, a momenty, które miały chwytać za serce, częściej wypadają powierzchownie. Mimo to trudno odmówić mu pewnej szczerości , widać, że twórcy wierzyli w przekaz, nawet jeśli nie do końca udało im się go przekonująco przekazać.

Narracja prowadzona jest w sposób klasyczny, wręcz szkolny. Konflikty rozwiązywane są zbyt łatwo, emocjonalne szczyty bywają wymuszone, a dramaturgia kuleje, film nie pozwala widzowi naprawdę wejść w przeżycia bohaterów. Główna rola niesie pewien urok, ale nie wystarcza, by podnieść całość na wyższy poziom. Technicznie produkcja jest przeciętna: poprawna oprawa wizualna, schematyczny montaż i muzyka, która czasem zbyt agresywnie podpowiada, co widz powinien czuć.

To historia, która może poruszyć mniej wymagającego widza, ale dla wielu pozostanie zaledwie poprawną próbą wzruszenia, której zabrakło głębi i lepszego reżyserskiego wyczucia.