Michele Soavi i Dario Argento próbują swych sił w horrorze o tematyce satanistycznej. Korzeni zła, wzorem wielu, szukają w rozchełstanych latach 60., a inspiracje "Dzieckiem Rosemary", podobnie jak we wcześniejszym "La Chiesa", choć może nie aż tak natrętne, są wyraźne i wyznaczają naturalny azymut. W samym czerpaniu inspiracji z dzieł innych nie ma wszak nic złego, szkoda jedynie, że włoscy adepci czynią to w tak nieumiejętny sposób. Początek "La Setta" jest intrygujący, Soavi konsekwentnie kreuje nastrój niepokoju i czaruje wstawkami o charakterze surrealistycznym, jednak poziom absurdu zawartego w scenariuszu okazuje się być niewybaczalny. Tym, którzy przy "Kościele" narzekali na brak logiki, oczy zbieleją podczas seansu "Sekty". Obraz Soaviego jest tak naszpikowany bzdurami, że spokojnie uchodzić mógłby za pastisz. Mój osobisty faworyt to scena z defibrylatorem - coś w sam raz dla narzekających na niekompetencję w polskiej służbie zdrowia. Twórca "Delirii" na tego typu drobne "nieścisłości" zdaje się nie zwracać uwagi, wychodząc z założenia, że atmosfera pełna niedopowiedzeń uratuje całość. W normalnych okolicznościach, tylko bym mu przyklasnął, jednak w tym przypadku stopień oderwania od rzeczywistości zahacza o nieprzyzwoitość.