Mam podobne odczucia, a tak się wcześniej zainspirowałam wysoką oceną redakcji i widzów... którzy opisują ten film naprawdę niema w samych superlatywach. Muszę jednak stwierdzić, że to chyba kino dla koneserów. Dla mnie Lament były długi, nudny, śmiesznawy (ale na zasadzie zaskakujących reakcji/mimiki bohaterów - tak niepodobnych do tych w naszej kulturze), dziwny, zaskakująco odwlekający rozwiązanie zagadki, co... w ogóle nie nastąpiło.

Obawiam się że i ty i ja jesteśmy w mniejszości wobec ogólnego entuzjazmu...

Przyłączam się do grupy sceptyków. Jakkolwiek jestem otwarty na różne kultury i kino świata, mam wrażenie, że w tym przypadku za mało znam kulturę Korei i koreańskie kino, aby potrafić ten film docenić. Nie jestem w stanie przebić się przez moją negatywną percepcję sposobu zachowania się bohaterów i zagłębić się w fabułę i jej zagadki, aby znaleźć tam interesującą opowieść. Nie wiem czy to, co odbieram jako dziwne, sztuczne, pretensjonalne to naturalny sposób zachowywania się ludzi na koreańskiej prowincji czy jakiś specjalny zabieg stylistyczno-manieryczny reżysera czy może po prostu drewniane aktorstwo jak z brazylijskiej telenoweli?? Domyślam się, że na prowincji jeden z bardziej rozwiniętych krajów świata może wyglądać trochę mniej progresywnie niż Seul, ale policja kryminalna bez broni, kajdanek czy choćby paralizatorów ale za to wyposażona w kije i widły (obok - dla kontrastu - współczesnych samochodów, komputerów i komórek) wzbudza we mnie rodzaj zażenowania pomieszany z irytacją. Ciężko po czymś takim docenić ten obraz i czerpać satysfakcję z interpretowania zagmatwanej zagadki.

Tak samo. Azjatyckie kino łykam jak młody pelikan, ich horrory naprawde mnie straszą, a klimat jest nie do podrobienia. Jednak to "dzieło" mnie przerosło i mocno zawiodło. Ale "prawdziwi znawcy" swoje wiedzą. Jako osoba, która "wielkim znawcą" nie jest, ale obejrzała naprawdę sporo azjatyckiego kina stwierdzam, iż ten film to jakieś nieporozumienie. Szkoda, że tak bogata symbolika wierzeń, mitów, która jest w tym filmie zawarta (czytałam interpretacje, bo do końca filmu nie dotrwalam) jest przykryta tak nieprzystepna i odpychajaca warstwą wierzchnią. Taka sama bogata symbolika i interpretacje były w Opowieści o dwóch siostrach - w tym wypadku udało się stworzyć przepyszne dzieło, a nie komedio-legendo-horror.