brakuje mi erudycji w tej dziedzinie, nie umiem jednak uwierzyć, że Cobain mógł być takim outsiderem.
Zresztą, obstaję raczej przy opcji luźnego powiązania całego filmu z postacią Kurta.
Nie zgodzę się z tobą, że ten film jest dla fanów. Uważam, że wręcz przeciwnie, mogą sie oni na siłę dopatrywać analogii, które w tym filmie nie mają raczej znaczenia, a to doprowadzić może do rozczarowania.

Proponuję luźne podejście do sprawy, bez bagażu oczekiwań i popkulturowego tła.
Przecież ta historia jest zachwycająco uniwersalna: wiemy, że to introwertyczny artysta, że sie ukrywa, że jest ekscentryczny, że ćpa, że ma kiepską dietę, że właściwie zrzuca z siebie tę zarzyganą skorupę dopiero gdy bierze gitarę do rąk.
Czy jest z tego morał? Nie, ale to, co wynika z filmu (choć może wydawać się tego niewiele) pozwala ostatecznie na jakąś własną, osobistą interpretację, refleksję.