Po długotrwałych poszukiwaniach udało mi się zdobyć ten film i niestety równie szybko się rozczarowałem. Obejrzałem go już jakiś czas temu. "Listopad" nie sprawdza się ani jako horror, ani jako film psychologiczny. Jest nudnawy i nawet wątek rozdwojenia osobowości (chyba na to cierpi główna bohaterka) który bywa przedmiotem wielu świetnych filmów (niekoniecznie horrorów), nie dodaje mu odrobiny tego czegoś, co sprawiłoby, że oglądałoby się go z jakimś zaciekawieniem. Jest i kilka scen, które w założeniu miały dorzucić odrobinę napięcia, niestety, ich skutek jest odwrotny do zamierzonego (np. scena, w której bohaterka ni stąd ni zowąd dźga policjanta nożem i ucieka bez jakichkolwiek przeszkód z wiozącego ją auta, albo jak wbija na libację i dźga wszystkich po kolei, a tamci stoją jak pachołki zupełnie bez reakcji. Podobna akcja również ma miejsce później na koncercie). Jest i kilka scen, które nie wiadomo, czy są urojeniami Sary, czy dzieją się naprawdę (np. zagryzienie człowieka przez psa) ale też nie wnoszą zbyt wiele do fabuły. Zakończenie filmu jest bardzo dobre i tylko szkoda, że jako całość nie był lepszy. Jeśli chodzi o grę aktorską, to nie ma tutaj żadnych zastrzeżeń zarówno do Marine Delterme jak i do pozostałych, zagrali to co mieli w scenariuszu. Nieźle prezentuje się też strona muzyczna wraz z motywem przewodnim.

"Listopad" miał szansę na bycie dobrym horrorem psychologicznym. Niestety, brak mu klimatu, tempo akcji jest powolne i niektórych scen mogło by nie być. Z drugiej strony mamy świetne zakończenie, przyzwoitą ścieżkę dźwiękową i sprawną, nietuzinkową obcojęzyczną realizację ale to trochę zbyt mało na dobry film. Dałbym 4, ale Marine Delterme jest tu zjawiskowa, więc dałem 5.