Oczywiście filmem najbardziej będą zachwyceni fascynaci Ludwika II oraz historii Niemiec, ale także tym którym przypadł do gustu film Viscontiego będzie się podobać estetyczna i wysmakowana forma dzieła. Warto zauważyć iż jest to część słynnej trylogii Syberberga - dzisiaj praktycznie zapomniana ale kiedyś szeroko komentowana. Reżyser skupia się tutaj na portrecie psychologicznym słynnego władcy ale też poprzez jego losy snuje własne refleksje na temat państwa, historii, jednostki. To, co jest na wielki plus to ogromna intuicja W OCENIE bawarskiego władcy - Ludwig skończył tragicznie przez długi, ale był królem wyjątkowym i kochanym przez swych poddanych bo przypominał im o świecie marzeń i bajek - do jakiego zwykli mieszkańcy Bawarii z racji codziennych trosk nie mieli dostępu. Kapitalne było też umieszczenie fragmentu "modlitwy" Ludwika z jego intymnego dziennika i kilka innych świetnych scen. Forma czasami mnie drażniła swoim ogromnym zadęciem teatralnym - pewnie gdybym obejrzał to w teatrze dałbym 10 - w kinie trudno wczuć się w tego typu klimat, ale i tak jest ciekawie, intrygująco. Niecodziennie można zobaczyć tego typu film i taką formę - wielbiciele lekko operowych i estetyzujących dzieł Viscontiego będą na pewno zachwyceni.