Panie Six, panie Six... Miał pan pomysł na film, nawet go zrealizował, wyszło słabiutko... No ale COŚ wyszło. Nie było to zbyt specjalnie udane, ale swoją sławę zdobyło, pewnie i nieco grosza przyniosło wraz z tytułem jednego z największych psychopatów wśród reżyserów dla pana. Niezasłużenie, "Ludzka Stonoga" wcale filmem chorym nie była, była po prostu filmem niezbyt udanym, strasznie niedokładnie zrobionym. I trzeba było się na tym zatrzymać, zarzucić tą ideę, pomyśleć nad jakimś kinem dla dzieci albo czymś innym a nie na siłę robić coś, co nie ma prawa udać się po raz drugi. Druga stonoga... Nie jest filmem straszliwie złym. Ciekawy pomysł na czarno-białe zdjęcia, bardzo ponura tonacja, nieco ciekawsze miejsce niż w jedynce, Harvey wytrzaśnięty gdzieś z kosmosu sprawdza się jako świr. Nie zmienia to jednak faktu, że ten film należy traktować jako nieporozumienie. Nie chodzi o przekroczenie granicy dobrego smaku bo takiej w tym filmie i konwencji nie ma, dozwolone jest wszystko. Chodzi mi o to, że ten film jest beznadziejnie zrobiony. Sensu, logiki, konsekwencji nie ma tu za grosz. Owszem, nie można tego wymagać od świra, ale tutaj odrealnienie osiąga apogeum, tu celem samym w sobie jest tarzanie się w krwi i fekaliach. Tu nie ma walki o przetrwanie torturowanych, to nie jest slasher, to nie jest horror, to nie jest dramat... To jest jedno wielkie nic. Scenariusz zawiera więcej błędów, nieścisłości, nielogiczności niż dwustronnicowe dyktando dysortografika. Pierwsza połowa to ziewanie z nudów, druga jest krzywieniem twarzy nie z obrzydzenia ale zażenowania. Szkoda, że powstała druga część, szkoda, że będzie i trzecia, mimo, że część pierwsza była słaba do kanonu gatunku się dostała i tam pozostanie. Teraz to są już zwykłe popłuczyny, bezsensowna papka.