Jeden z największych sukcesów włoskiego kina ostatnich lat i komediowa wersja “Rain Mana”Barry’ego Levinsona zarazem. „Mój kuzyn Zoran” to kolejna, po „Via CastellanaBandiera” Emmy Dante, pocztówka z Włoch obecna w programie tegorocznej edycji Transatlantyk Festival. W filmie Oleotto zagłębimy się jednak w nieco inny region kraju: w życiu Fruilian, małego miasteczka w północno-wschodniej części Włoch. W tym leniwym, pogrążonym na przemian w letargu i winnym upojeniu miejscu mieszka Paolo. Paolo właśnie skończył czterdzieści lat i pewien etap w swoim życiu. Nie może sobie dać rady z odejściem żony, którą nieprzerwanie śledzi, zupełnie nie zwracając uwagi, że ma ona już nowego partnera. Kiedy tego nie robi – siedzi w miejscowej tawernie i popija wino. Jego nieciekawą codzienność przerywa dopiero wiadomość o śmierci dalekiej ciotki, a dokładniej – pozostawianym przez nią spadku. Spadek bynajmniej nie jest wielką fortuną, choć zależy jakby na to spojrzeć. Bowiem Zoran, szesnastoletni kuzyn Paolo, którym mężczyzna teraz musi się zaopiekować, okazuje się być obdarzonym niecodzienną umiejętnością skarbem. Zoran jest mistrzem gry w lotki. Choć początkowo Paolo zupełnie nie docenia talentu kuzyna, powoli przekonuje się, że tu może się kryć pomysł na to, jak wziąć odwet i pokazać mieszkańcom Fruilian na co naprawdę go stać…

Urszula Lipińska