Carlos Vermut w 2014 roku zrobił "Magical Girl" i od tamtego czasu noszę jego godność w sercu, czekając na nowy film. Teraz zrobił "Manticorę", na którą trochę czekaliśmy, a potem jeszcze czekaliśmy, bo niby wyszła, ale tylko na festiwale i znikła, pojawiając się na VOD. Powody mogą być w fabule i różnych sposobach jej odczytania, jedne są bardziej szkodliwe dla filmu niż inne, a dzisiaj w kinie kontrowersje wzbudzają tylko słabe filmy, więc lepiej za dużo nie mówić i mówić nie będę - bo to film, który trzeba przeżyć samemu, być na jego początku i dojść do jego końca bez żadnych wstępów, prognoz, nastawień. Czegokolwiek.

Tak teraz spojrzałem na opisy na IMDb czy Filmwebie i są one tam uczciwie skromne. Punkt dla dystrybutorów! Minus za wejście z filmem na polski rynek tylko w wersji na CDA z lektorem, bo Tygodnia Kina Hiszpańskiego pół roku temu liczyć nie będę.

Wracając: to film o człowieku pracującym przy grach komputerowych, który ratuje z sąsiedniego mieszkania chłopca, gdy wybucha tam mały pożar pod nieobecność matki. I w zasadzie tyle mogę napisać z fabuły, wszystko potem jest dla was niespodzianką, zaskoczeniem, szokiem oraz wyczekiwaniem, co z tego dalej wyniknie. Język filmu jest tutaj rzetelny, cierpliwy, pokazujący bohaterów w akcji - szczególnie ich myśli, jak na naszych oczach analizują samych siebie, opcje jakie mają, jak podejmują wybory w ciszy. Praca, codzienność, życie w mieście, rozmowy, chodzenie do knajp, kin i muzeów, ale przede wszystkim samotność w tym wszystkim. Praca na odległość, mechaniczne kontakty w pracy, trudności z zawarciem znajomości jakiejkolwiek, otwarciem się przed drugim człowiekiem w sytuacji, gdy tego potrzebujemy na gwałt, więc tego nie robimy, bo wystraszymy tę obcą osobę składając na jej bark własny ból... Więc ból trwa dalej.

Vermut opowiada o radzeniu sobie z trudami życia we współczesny sposób, gdy te tradycyjne metody przestają być możliwe, za to technologia pozwala wejść na serwer i zabijać ludzi, żeby odreagować. To film o wyzwaniach stojących przed współczesnym człowiekiem, samotnym w wielkim mieście, dający nam piękną opowieść miłosną ukazującą całe bogactwo i radość ze spotkania drugiego człowieka, z którym po prostu można pogadać.

Tylko jest to zaledwie jeden ze sposobów na odczytanie tego filmu. Ja taki wybieram, ale inni mogą tutaj zobaczyć coś brzydkiego. Wchodzicie na własną rękę.