Myślałam, że po Martyrs długo DŁUGO nie zobaczę filmu równie porąbanego, ale.. jednak aż tak długo nie musiałam czekać bo spotkałam na swojej filmowej drodze Deadgirl.. film jest chory, chory umysł musiał go stworzyć, umysł o najwyraźniej pogrzanych fantazjach erotycznych. Jeśli coś jest tak zboczone, jest zarazem psychiczne i jednocześnie kupy się nie trzyma bo (chociaż był to horror) to próżno szukać w nim jakiegokolwiek sensu, przyczyn.. Cała Deadgirl jest totalną zagadką i chociaż podczas seansu rodzi się mnóstwo pytań (np. skąd się do cholery wzięła ta dziewczyna, jaka jest jej historia i jaki jest cel jej istnienia) to na żadne z nich nie otrzymamy odpowiedzi. Podobno film miał być ogromnym wydarzeniem, dla mnie jest niestety klapą totalną. Scena w której nasi młodociani bohaterowie przeżywający zresztą "burzę hormomalną", odkrywają że martwa/żyjąca Pani ma więcej niż jedną "dziurkę" jest po prostu przełomem.. sama nie wiem już czego ;) Zastanawia mnie ciemność jaka pojawia się w głowach tych chłopaków, jak zło wypełnia ich umysły i pozbawia tym samym wyrzutów sumienia, w ich przypadku sprawdza się powiedzenie, że "okazja czyni złodzieja". Zakończenie to nic innego jak przyklaśnięcie teorii innej niż w bajkach, w tym filmie nie dobro zwycięża, a zło, bo nawet główny bohater staje po ciemnej stronie mocy, zmanipulowany pragnieniem i chęcią posiadania kogoś, kto miał go centralnie w d****, nawet jeśli jest to wbrew woli tej osoby. Puenta filmu to nic innego jak: "Miłość jest głupia, jeśli ktoś nie chce Ci jej dać, to weź sobie sam, grunt że Ty będziesz szczęśliwy", piękne przesłanie nie ma co.. i pomyśleć że właśnie takie porąbane filmy odbijają się trwale na psychice młodych ludzi, nie sprawy naprawdę wartościowe, nie obrazy o prawdziwie pięknym uczuciu... Dla mnie 1/10.