Miałam dokładnie tak samo, jako dzieciak byłam przygnieciona natłokiem emocji, które czułam podczas seansu. Jakiś czas temu wróciłam do tego filmu, już nie wydawał mi się taki genialny jak kiedyś, ale scena czytania wiersza przez bohaterkę nadal należy do moich ulubionych ;)

Nie jest to może jakiś wybitny film i na mnie również nie wywarł już takiego wrażenia jak dawniej... wiadomo, dzieci zawsze wszystko przeżywają bardziej, ale cieszę się, że znowu mogłam go zobaczyć :> A odkryłam na nowo tytuł właściwie dzięki internetowi i pewnej dziewczynie, która też go kojarzyła ;). Hmm, myślę że za parę lat znowu do niego wrócę, bo warto, choćby dla sentymentu ;)