Nie znam powieści Kinga, ale i tak oglądając ten film nie wierzę żeby napisał tak płytką historię. Nie sposób pomieścić tak wielu stron powieści w zaledwie półtorej godziny filmu. To niemożliwe. I ten film tylko to udowadnia. McConaughey i Elba to jedyne plusy tego filmu.

Od początku film toczy się w jednoliniowy sposób, jak po sznurku. Historia jest płytka (mogę się tylko domyślać jak bardzo spłycona w porównaniu z literackim pierwowzorem) i dopasowana do Hollywood. Oczywiste momenty scenariusza kumulują się w żałośnie ckliwym, naszpikowanym sztucznymi emocjami zakończeniu. Nawet muzycznie jest przesadzony, bo praktycznie bez przerwy wybrzmiewająca jakaś muzyka zaczyna denerwować. Czasem ma się wrażenie, że to właśnie ona ma zrobić całą robotę, a obraz zwyczajnie kuleje. Niestety muzyka też.

A najgorsze w tym wszystkim jest chyba to, że film tak bardzo zrobiony pod publiczkę, że bardziej przypomina kolejny film z cyklu superbohaterów. Niestety, sama akcja nie stworzy dobrego dzieła, potrzeba jeszcze dobrej historii (a raczej dobrego odwzorowania jej na ekranie), ciekawszych bohaterów i ogólnie nie robienia z widza idioty.

Moja ocena: 3/10.