Rządzący Zimbabwe od 1980 roku Robert Mugabe już od dziesięciu lat wprowadza w życie populistyczny model reformy rolnej, polegający na odbieraniu ziemi białym farmerom. Mugabe obiecał, że zostanie ona przekazana najbiedniejszym, tymczasem z reguły prawo do jej użytkowania otrzymują ludzie należący do rządowej nomenklatury i ich krewni. Aby zastraszyć białych, organizuje się "spontaniczne" wybuchy gniewu czarnej społeczności, często prowadzące do rozlewu krwi. Wielu farmerów zdecydowało się wyjechać, przy czym rzecz jasna nie ma mowy o żadnym odszkodowaniu. "Mugabe kontra Campbell", w dużej mierze nakręcony w Zimbabwe w tajemnicy przed władzami, dokumentuje walkę jednej z farmerskich rodzin, usiłującej ocalić swoją ziemię i godność. Dyktator zostaje przez nich pozwany przed Trybunał Wspólnoty Rozwoju Krajów Afryki Południowej pod zarzutem dyskryminacji rasowej i łamania praw człowieka. Nieustannie opóźniany przez reżimowych prawników proces ciągnie się miesiącami. Do przełomu dochodzi dopiero wskutek ciężkiego pobicia Campbellów przez zniecierpliwionych bojówkarzy Mugabe.