Na początku filmu mamy parę scen pokazujących Ally jako ‘mocną” kobietę twardo stąpającą po świecie:
- nie boi się pyskować swojemu przełożonemu w pracy w hotelu
- śpiewa na scenie z drag queen
- wsiada do samochodu z nieznajomym muzykiem i jedzie w nieznane
- umie rozmawiać o uczuciach, chociaż tylko z przyjacielem gejem
- wreszcie występuje „z marszu” na scenie grając dla tysięcy ludzi bez rozgrzania głosu ani innych przygotowań

Pojawia się jak diabeł z pudełka przystojny manager i proponuje Ally kontrakt na płytę i całkowicie różny repertuar od tego który śpiewa. Jest to niewątpliwie nawiązanie do początków kariery samej Gagi, która była taką piosenkareczką grającą ballady na gitarze na początku.

Ally dostaje fejm, fejm i jeszcze raz fejm, zdjęcia, wywiady, teledyski i żenująco słabą muzykę popową wymagającą wyjątkowego talentu tanecznego.
Trzeba machać rączkami i przebierać nóżkami dokładnie w rytmie muzyki, akcentować zmiany rytmu i jeszcze co?
Śpiewać…

Nie jest to proste jeżeli przypomnimy sobie scenę ze studia nagrań w której Ally nie potrafi wejść z wokalem na „2”. Tylko dzięki pomocy męża i pianinu na którym sobie akompaniuje Ally opanowuje sztukę zaczynania swoich partii wokalnych na „2”
A tutaj mamy taniec, rozbudowany ruch rozpisany co do bitu gdzie Ally radzi sobie doskonale radę.
Hm..
Ally pracownica ochrony w hotelu, śpiewająca w queer klubie, gdzie stoi przy mikrofonie cały wieczór nagle w ciągu paru miesięcy, nabiera umiejętności tanecznych i co najważniejsze wokalnych tańcząc.
Serio?

Dalej mamy następujące sceny z managerem wytwórni płytowej:
- repertuar ma śpiewać tak jak napisano
- mąż nie może grać razem z nią, nawet najsłynniejszego kawałka „mielizna” w czasie występów na scenie
- mąż nie może jechać razem z Ally w trasę
Nie, bo nie i już.

W zamian silna kobieta o imieniu Ally co robi?
- przy każdej okazji rzuca się na szyję managera pijawki okazując swoją wdzięczność i zaangażowanie, szczególnie to razi jeżeli porównamy ile razy Ally rzuciła się na szyję męża okazując swoje zaangażowanie
- Ally nie zatrudnia żadnego zawodowego kompozytora ani scenografa co skutkuje sceną nagrania teledysku pokazaną w filmie, w której, Ally aby cokolwiek zaśpiewać musi się zatrzymać, a i tak stać ją na niezwykle rozbudowaną frazę: „give me, give me, give me”
- jest to oczywiste, że artystka Ally nie była świadoma tego, że piosenki które śpiewa to
najbardziej prosty k-pop a taniec który przy okazji wykonuje to nic nie wnoszące do przekazu podrygi na scenie.

Na koniec, Ally jest wielokrotnie zdradzana:
Manager widząc, że Ally próbuje walczyć o męża włącza się do tej walki snując własne intrygi. Gdy mąż jest naćpany nie próbuje go zatrzymać i doprowadza do kompromitacji swojej podopiecznej. Gdy mąż jest czysty w wyniku terapii przeprowadza bezpośredni atak wmawiając mu że jest ćpunem czy jest po terapii czy przed czy nawet bez.
Mąż zdradza Ally wyładowując na niej swoje frustracje i nie mówiąc prawdy czyli standard.

Tak więc mały „q and a” co należy zrobić aby mieć swoją niewolnicę artystkę:
- fejm, mnóstwo fejmu zdjęć, wywiadów, świecących się ubrań limuzyn i dużo szampana
- wyeliminować zagrożenia jak: rodzina znająca się na rzeczy czy mąż