Nie opuszczaj mnie

Widziałem 2 razy na przestrzeni kilku lat i wiem na pewno, że nie jest to film na poprawienie nastroju. Historia nawet ciekawa, ale jest w niej zbyt wiele absurdów, chwilami jest też wręcz trochę nielogiczna, tak samo, jak postępowanie bohaterów dlatego zbyt wysokiej oceny nie wystawiam.

Film opowiada historię przerażająco hipokrytycznego świata w którym ludzie dzielą się na dwa rodzaje: dawców i biorców. Jedynym celem dawców jest życie bez używek (żeby dbać o swoje organy) do 20- kilku lat, a następnie oddawanie swoich organów po kolei w kilku operacjach, by ostatecznie umrzeć. Biorcy za to dożywają...

1. Dlaczego nikt się nie buntuje?
2. Dlaczego nikt nawet nie próbuje uciec?
3. Dlaczego nikt świadomie nie wybiera samobójstwa skoro i tak jest skazany na śmierć? To przecież idealna forma sabotażu całego przedsięwzięcia.
4. Dlaczego nikt mając taką możliwość (co zostało wyraźnie pokazane) nie próbuje żyć normalnie...

Odebrałem go bardzo emocjonalnie i guzik mnie obchodziło czy były tam może jakieś błędy czy nie. Keira Knightley - rewelacyjna. Scena "kiermaszu szkolnego" - jedna z najbardziej smutnych scen filmowych, które zapadły mi w pamięć.

Na początku filmu sądzisz, że to s-f o świecie, w którym człowiek pokonał choroby i żyje średnio sto lat. Potem zdajesz sobie sprawę, że to alternatywna rzeczywistość świata, w którym żyjesz, przerażająca. Aż w końcu odkrywasz, że to o tobie... jak niewiele masz czasu by spełnić miłość i przyjaźń, a za ten czas - jeśli...