Nietykalni

Intouchables
2011
8,6 709 tys. ocen
8,6 10 1 708666
6,9 69 krytyków
Nietykalni
powrót do forum filmu Nietykalni

Dwa pytanka

ocenił(a) film na 9

Jakoś mi umknęło w czasie oglądania... Co się stało z żoną Philippe'a? Byli razem przez 25 lat, adoptowali córkę i... ?

I druga kwestia: w jaki sposób Philippe został kaleką?

ocenił(a) film na 8
osjan33

Komentarz sprzed lat, ale.. żona miała jakąś nieuleczalną chorobę, może nowotwór.. zmarła. On miał wypadek

ocenił(a) film na 9
smerfetka12

Dzięki za odpowiedź. Pozdrawiam

ocenił(a) film na 9
osjan33

Urodził się 14 lutego 1951 r. w Tunisie[1]. Wywodzi się z rodziny arystokratycznej. Jego rodzicami byli książę Pozzo di Borgo oraz markiza de Vogue[2]; miał korsykańskie pochodzenie[3]. W dzieciństwie podróżował po świecie, mieszkał m.in. w Amsterdamie, Algierii, Paryżu, Londynie i Maroku. Po ukończeniu szkoły został kierownikiem francuskiej winiarni Moët and Chandon, a następnie dyrektorem znajdującej się w Reims wytwórni szampana Pommery[2].

W 1993 r. doznał poważnego wypadku na paralotni – złamał kręgosłup[4] – w szwajcarskich Alpach[2], w wyniku czego miał sparaliżowane wszystkie kończyny[3]. Dodatkowo wskutek śmierci żony niedługo później zapadł na depresję[4] i rozważał samobójstwo[2]. Rok później[4] zatrudnił pochodzącego z Algierii opiekuna Abdela Yasmina Sellou[2], choć na rozmowę kwalifikacyjną zgłosiło się kilkadziesiąt osób[4]. Sellou był byłym więźniem i potrzebował pracy, by móc zostać we Francji[5]. Życie u boku Sellou pomogło Pozzo di Borgo odzyskać radość z życia[2], a z czasem ich relacja zmieniła się ze służbowej w przyjaźń[3].

Pod wpływem Sellou przeniósł się do Maroka, gdzie klimat był bardziej odpowiedni dla jego zdrowia, i zamieszkał w Marrakeszu[4]. Po 10 latach pod opieką Sellou[5] Pozzo di Borgo ożenił się w 2005 r. ponownie i osiadł w As-Suwajrze[4]. Aktywnie wspierał inicjatywy na rzecz osób z niepełnosprawnościami, a za swoją działalność został odznaczony Legią Honorową. Zmarł 1 czerwca 2023 roku w Marrakeszu[5].

Pozzo di Borgo opisał swój wypadek oraz relację z opiekunem w książce Le Second Souffle[2] (pol. Drugi oddech, 2001 r.). Historia ich relacji została opisana w 2003 r. w filmie dokumentalnym A la vie, à la mort[5], zainspirowała również scenariusz do filmu Nietykalni[2].

Dwukrotnie żonaty: z Béatrice[6] i Khadiją.