Przerażająco realistyczny (miejscami naturalistyczny) film przedstawiający tragiczną sytuację chłopów/pracowników najemnych w Hiszpanii lat sześćdziesiątych XX. w. i chore relacje między nimi a właścicielami ziemskimi.

--[ Spojler ]--

Paco i Regula mają trójkę dzieci, jedno z nich jest upośledzone i nie może samodzielnie funkcjonować. Wkrótce zmuszeni są przyjąć pod swój dach również brata Reguli, Azariasa, który również ma problemy psychiczne ('es un poco inocente' - można byłoby określić go hiszpańskim odpowiednikiem świętego głupca, jurodiwy, z tym że nie czyni on żadnych cudów, poza zaskakującą więzią z ptakami, którymi się opiekuje). Ich córka, Nieves, jest całkiem bystrą dziewczyną, którą chcą wysłać do szkoły, ale okazuje się, że jest potrzebna do pomocy leniwej pani domu. Film pokazuje hipokryzję właścicieli ziemskich, ich lekceważenie potrzeb prostych ludzi. Z jednej strony kreują się na ostoję zasad, wiary i dobra, ale z drugiej strony nie przeszkadza im to bez skrupułów pozbyć się Azariasa, po kilkudziesięciu latach pracy w majątku jednego z nich. Nie przeszkadza to jednemu z nich wykorzystywać Paco do pomocy w polowaniu, pomimo że parę dni wcześniej złamał nogę. Panicz-amator polowania nie jest w stanie zdobyć się nawet na odrobinę empatii. Szczycą się walką z analfabetyzmem, gdy ich służba potrafi, z trudem, napisać własne imię, a jednocześnie utrudniają Nieves pójście do szkoły. Nic dziwnego, że w końcu taka postawa doprowadzi do tragedii.

Tak na marginesie, dopóki nie pojawiły się samochody miałem wrażenie, że akcja dzieje się jakieś sto lat wcześniej...
Warto zobaczyć ten film i poznać obraz feudalizmu wciąż wówczas aktualnego w dwudziestowiecznej Hiszpanii.