Kalifornijskie stanowe więzienie New Folsom to drugi po San Quentin najstarszy zakład penitencjarny w Stanach Zjednoczonych. Otacza go ponura sława, związana nie tylko z kultową piosenką Johna Cage'a. Placówka znana jest przede wszystkim, jako scena bardzo silnych konfliktów rasowych pomiędzy więźniami, brutalnych zabójstw, ataków na strażników, częstych zamieszek i strajków. Większość skazanych odsiaduje tutaj wyroki dożywocia i nie ma szans nigdy wrócić na wolność.
Od 1977 roku w New Folsom prowadzony był (zanim kryzys finansów publicznych w roku 2010 spowodował zaprzestanie jego finansowania) pionierski program resocjalizacji artystycznej. Zajęcia literackie, muzyczne, teatralne oraz filozoficzne wbrew temu, czego można by oczekiwać po tego rodzaju projektach, okazały się przynosić wymierne efekty. Nie tylko przyczyniły się swoją terapeutyczną siłą do złagodzenia desperacji więźniów, ale także doprowadziły do powstania tomików poezji, pisanych przez skazańców, które w unikalny sposób opisują wewnętrzny świat New Folsom.
Film w lekko poetyckiej konwencji maluje obraz codzienności w więzieniu podążając tropem twórczych działań więźniów. Zaliczane do placówek o najwyższym poziomie zabezpieczeń i najsilniejszym rygorze New Folsom ukazane zostaje szczegółowo i bez ogródek zarówno poprzez wypowiedzi samych więźniów i strażników, jak również obserwacyjne zdjęcia ze spacerniaka, czy więziennych korytarzy oraz - na koniec - szokujące materiały z systemu wewnętrznego monitoringu. Całości efektu dopełniają ciekawe i niekiedy wstrząsające portrety skazańców, wyrosłych na pożywce wieloletnich artystycznych zajęć więziennych inteligentów, filozofów, poetów, w których z trudem można już rozpoznać dawnych morderców i gwałcicieli. To od nich usłyszymy rozważania o winie, wartościach, wolności, sensie egzystencji, które więzienną rzeczywistość wzbogacają o nieoczekiwane tło.