Miałem większy apetyt, nastawiłem się na głębsze emocje, ale przesadziłem Nie mniej snujące się w nieco przygnębiających okolicznościach (co podkreślają zdjęcia, te przedwieczorne lub poranne, zza nieco przymgławionej, szarej perspektywy, które zauważa się obok tych żywszych, kolorowych kadrów) losy indywidualnych uciekinierów od życia uporządkowanego i stadnego, przywołują wewnętrzny smutek. Szczególnie dla widza nie wyobrażającego sobie życia poza domowym ciepełkiem, gdzie wszystko potrzebne jest pod ręką. No, nomadzi kamperowcy też mają wszystko pod ręką, ale tylko to najbardziej potrzebne. Sądzę, że film będzie bardziej zrozumiały dla widza amerykańskiego, gdzie chyba jest powszechna świadomość takiego rodzaju egzystencji, sposobu życia wielu ludzi. Nie wiem jak w ciasnych krajach Europy a już zupełnie egzotycznie wygląda to dla Polaków. Wprawdzie wyprano ten obraz z obecności ludzi kompletnie przegranych, popadających w słabości nałogów (nie wiem jak tam jest w książce J. Bruder; ale to bez znaczenia, film to film a książka to książka) a tacy też zapewne wędrują po kraju. Tak czy inaczej Frances McDormand nie musiała wysilać się zbytnio. Ale i tak to co pokazała, utrzymała na swoim wysokim poziomie. Bez niej ósemki bym nie dał.